مقايسه اثربخشي بسته درمان پذيرش و تعهد واقعيت‌گرا و درمان شناختي رفتاري بر اهمال‌كاري و مسئوليت‌پذيري دختران نوجوان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي بسته درمان پذيرش و تعهد واقعيت‌گرا در مقايسه با درمان شناختي رفتاري بر اهمال‌كاري و مسئوليت‌پذيري دختران نوجوان بود. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پيگيري دو ماهه بود؛ و جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان دختر متوسط دوم ناحيه 5 اصفهان در سال 1400 بود كه پس از غربالگري با پرسشنامه فرسودگي تحصيلي 45 دختر نوجوان به شيوه در دسترس انتخاب و در گروه‌ آزمايشي بسته درمان پذيرش و تعهد واقعيت‌گرا (15 دختر)، گروه آزمايشي درمان شناختي رفتاري (15 دختر) و گروه گواه (15 دختر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايشي بسته درمان پذيرش و تعهد واقعيت‌گرا محقق ساخته و گروه آزمايشي درمان شناختي رفتاري به مدت هشت جلسه 90 دقيقه‌اي قرار گرفتند و گروه گواه هيچ مداخله‌اي را دريافت نكردند؛ هر سه گروه به پرسشنامه اهمال‌كاري تاكمن (1991) و مسئوليت‌پذيري كاليفرنيا (1951) در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط اندازه‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بسته درمان پذيرش و تعهد واقعيت‌گرا بر نمره اهمال‌كاري (8/09= P= 0/007 ،F) و مسئوليت‌پذيري (9/40= P= 0/004 ،F) و مداخله شناختي رفتاري بر نمره اهمال‌كاري (5/51= P= 0/024 ،F) و مسئوليت‌پذيري (9/11= P= 0/005 ،F) مؤثراست و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌كند كه مداخله بسته درمان پذيرش و تعهد واقعيت‌گرا محقق ساخته و درمان شناختي رفتاري براي افزايش مسئوليت‌پذيري و كاهش اهمال‌كاري در نوجوانان روش مناسبي است.