مدل ساختاري پيش بيني تعهد زناشويي در زنان متأهل براساس جهت گيري ديني با ميانجيگري معنويت

هدف: هدف پژوهش حاضر تبيين مدل ساختاري پيش بيني تعهد زناشويي در زنان متأهل براساس جهت گيري ديني با ميانجيگري معنويت بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش حاضر زنان متأهل مراجعه‌كننده به سراهاي محله به تعداد 1095000 نفر در سال 1397 بودند كه از ميان آن‌ها 347 نفر به روش تصادفي دو مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه تعهد زناشويي آدامز و جونز (1997)؛ مقياس تجارب معنوي روزانه اندروود و ترسي (2002) و پرسشنامه جهت‌گيري ديني آلپورت و راس (1967) بود. داده‌هاي پژوهش حاضر با استفاده از الگويابي معادله‌هاي ساختاري تحليل شدند. يافته‌ها: در پژوهش حاضر ضريب مسير غيرمستقيم بين جهت‌گيري مذهبي بيروني (0/001=β=0/104 ،P) و جهت‌گيري مذهبي دروني (0/001=β=0/201 ،P) و تعهد زناشويي مثبت و در سطح 0/01 معنادار بود. نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد زماني‌كه تعارضات زوجين چنان بالا مي‌گيرد كه فروپاشي زندگي خانوادگي، آنها را تهديد مي‌كند زوجين مذهبي با تكيه بر اصول ديني و معنويت دست به مقابله مي‌زنند. توجه بيشتر به نقش باورهاي مذهبي و معنويت در افزايش تعهد زناشويي در تمامي نهادهاي جامعه به ويژه خانواده ضروري مي‌نمايد.