مدل طلاق عاطفي براساس تمايز يافتگي با نقش ميانجي ساختار شخصيت و تجربه مايي

ﻫﺪف: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف اراﺋﻪ ﻣﺪل ﻃﻼق ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻤﺎﯾﺰ ﯾﺎﻓﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺷﺨﺼﯿﺖ و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺎﯾﯽ در واﻟﺪﯾﻦ داﻧﺶآﻣﻮزان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺸﺎوره و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ اﻧﺠﻤﻦ اوﻟﯿﺎ و ﻣﺮﺑﯿﺎن آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد. روش پژوهش: با توجه به شاخص‏ها و اهداف تحقيق، پژوهش انجام شده توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه ي والدين دانش‌آموزان مراجعه كننده به مراكز مشاوره و راهنمايي انجمن اوليا و مربيان آموزش و پرورش شهر تهران در سال 1399 بود. روش نمونه گيري بصورت تصادفي چند مرحله اي وحجم نمونه آماري براساس نرم افزارsample power (350 نفر) در نظر گرفته شد و مورد تحليل قرار گرفت. براي جمع‏آوري اطلاعات از پرسشنامه طلاق عاطفي‌گاتمن(2008)، تمايز يافتگي اسكورن و فريدلندر (1989)، ساختار شخصيت نئو مك كري و كاستا(1992)، تجربه مايي ويدز و نيس بك و بودنمانن(2013) مورد استفاده قرار گرفته و بر روي نمونه مورد نظر اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss و معادلات ساختاري smartpls تحليل شد. يافته‌ها: نتايج به دست آمده نشان داد ارائه مدل طلاق عاطفي براساس تمايز يافتگي با نقش ميانجي ساختار شخصيت و تجربه مايي در والدين دانش آموزان مراجعه كننده به مراكز مشاوره وراهنمايي انجمن اوليا و مربيان آموزش و پرورش شهر تهران با مدل نظري مطابقت داشته و از برازش مطلوبي برخوردار است، همچنين بين مولفه هاي تمايز يافتگي، ساختار شخصيت و تجربه مايي با طلاق عاطفي رابطه معناداري وجود داشت و از طرفي بين مولفه هاي تمايز يافتگي با طلاق عاطفي و ميانجيگري ساختار شخصيت و تجربه مايي در والدين دانش آموزان مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران شدت اثر مطلوبي وجود داشته بود. نتيجه‌گيري: تمايز يافتگي، ساختار شخصيت و تجربه مايي هر يك از زوجين بر مبناي درك متقابل نيازهاي يكديگر مي تواند پيش‌بيني كننده تعهد زناشويي در بافت روابط زناشويي كارآمد و ايجاد صميميت، تعهد در روابط و كاهش بروز طلاق عاطفي در زوجين گردد.