الگوي عشق ورزي در ميان سالمندان شهر تهران: با رويكرد نظريه داده بنياد

هدف: هدف از پژوهش حاضر طراحي الگوهاي عشق ورزي سالمندان ساكن در شهر تهران با استفاده از نظريه زمينه اي است كه نظريه داده بنياد نيز مي نامند. روش پژوهش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا، كيفي است. جامعه آماري پژوهش را سالمندان 65 سال و بيشتر ساكن در شهر تهران تشكيل مي دهند. روش نمونه گيري از نوع هدفمند بوده است و 20 تن نيز براساس اشباع نظري انتخاب شده اند. ابزار گردآوري اطلاعات، مصاحبه نيمه ساختار يافته بود و تجزيه و تحليل داده ها در سه مرحله كدگذاري باز، محوري و گزينشي انجام شده است. يافته‌ها: براساس تحليل داده ها، 344 مفهوم اوليه(كدهاي باز)، 103كد محوري و 18 كد گزينشي شناسايي شد. نتايج مستخرج از تجزيه و تحليل مصاحبه هاي كيفي نشان داد كه عوامل علي از 4مقوله اصلي، 36 مقوله فرعي و 137 كد اوليه؛ عوامل زمينه اي از 2 مقوله اصلي، 15 مقوله فرعي، و 50 كد اوليه؛ عوامل مداخله گذار 2 مقوله اصلي، 7 مقوله فرعي و 23 كد اوليه؛ راهبردها از 3 مقوله اصلي، 19 مقوله فرعي و 49 كد اوليه و در نهايت پيامدها حاصل از 7 مقوله اصلي، 26 مقوله فرعي و 85 كد اوليه تشكيل شده اند. نتيجه‌گيري: در مجموع، هفت مدل پارادايمي عشق ورزي از قبيل عشق اجتماعي، عشق مادرانه، عشق در نگاه اول، عشق ازدواجي، عشق همدمي و دوستانه، عشق به خدا و عشق نيازخواه در ميان سالمندان ساكن در شهر تهران شناسايي گرديد.