مقايسه اثربخشي زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و زوج‌درماني مبتني بر مدل گاتمن بر سبك‌هاي عشق‌ورزي زنان آسيب ديده از خيانت همسر

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و زوج‌درماني مبتني بر مدل گاتمن بر سبك‌هاي عشق‌ورزي زنان آسيب ديده از خيانت همسر انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پيگيري سه ماهه انجام شد. جامعه‌آماري پژوهش شامل تمامي زنان آسيب ديده از خيانت همسر مراجعه‌كننده به مركز بهداشت شهر رامسر از دي ماه 99 تا پايان ارديبهشت 1400بود. 45 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (هرگروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش اول و دوم هريك 8 جلسه زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و زوج‌درماني مبتني بر مدل گاتمن قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل فهرست مثلثي عشق استرنبرگ (1986) بود. تحليل داده‌ها با روش تحليل واريانس مختلط بوسيله نرم‌افزار 23-SPSS انجام شد. يافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون هر دو روش مداخله بر بهبود سبك‌هاي عشق‌ورزي صميميت (8/57=F، 0/001 P)، ميل (P 0/001، F=8/55) و تعهد (P 0/001، F=8/26) اثربخش زنان آسيب ديده از خيانت همسر تأثير معناداري داشت. در مرحله پيگيري نيز اثربخشي هر دو روش در طي زمان ماندگار است، اما همچنين نتايج آزمون بونفرني نشان داد زوج‌درماني مبتني بر مدل گاتمن در مقايسه با زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر سبك‌هاي عشق ورزي زنان آسيب ديده از خيانت همسر اثربخش‌تر است (0/01 P). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي پژوهش زوج‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و زوج‌درماني مبتني بر مدل گاتمن مي‌تواند در بهبود سبكهاي عشق‌ورزي زنان آسيب ديده از خيانت همسر مورد استفاده درمانگران زوج و خانواده قرار گيرد.