مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با زوج درماني شناختي-رفتاري بر تعارض زناشويي و انعطاف‎پذيري شناختي در زنان متأهل داراي دلزدگي زناشويي

هدف: هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با زوج درماني شناختي-رفتاري بر تعارض زناشويي و انعطاف پذيري شناختي در زنان متأهل بود. روش پژوهش: پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و با گروه كنترل و دوره پيگيري سه ماهه بود. جامعه آماري شامل تمامي زنان متأهل داراي دلزدگي زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره سطح شهر رشت در سال 1400 بود، كه با روش نمونه گيري در دسترس تعداد 60 نفر انتخاب و در سه گروه مساوي 20 نفري گمارش شدند. گردآوري داده ها علاوه بر چك ليست اطلاعات جمعيت شناختي با پرسشنامه دلزدگي زناشويي، پرسشنامه تعارش زناشويي و پرسشنامه انعطاف پذيري شناختي انجام شد. براي آزمودني هاي گروه هاي آزمايش (هر دو برنامه مداخلاتي) 12 جلسه به صورت هر هفته يك جلسه يك ساعته اجرا. تحليل داده ها علاوه بر روش هاي آمار توصيفي با آناليز واريانس با اندازه گيري مكرر انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در مرحله پس آزمون بين نمره كل انعطاف پذيري شناختي و ابعاد آن در افراد سه گروه تفاوت معناداري وجود دارد (0/05 P). همچنين، نتايج نشان داد در مرحله پس آزمون بين نمره تعارض زناشويي و ابعاد آن در افراد شركت كننده در برنامه هاي مداخلاتي با افراد كنترل تفاوت معناداري وجود دارد (0/05 P). اين تفاوت در مرحله پيگيري نيز پابرجا بود (0/05 P). نتيجه گيري: نتايج آزمون تعقيبي بن فروني نشان داد كه در ميزان اثربخشي دو روش زوج درماني بر متغيرهاي وابسته تفاوت معناداري وجود دارد، به اين صورت كه ميزان تأثير روش پذيرش و تعهد نسبت به روش شناختي-رفتاري بر تعارض زناشويي و بهبود انعطاف پذيري رواني سودمندي بيشتري داشته است.