اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر تاب‌آوري، نشخوار خشم و استرس ادراك شده در زنان مبتلا به فشار خون بالا

هدف: هدف پژوهش حاضر، اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر تاب‌آوري و نشخوار خشم و استرس ادراك شده در زنان مبتلا به فشار خون بالا بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش هاي كاربردي و شبه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي زنان افراد مبتلا به فشار خون بالا شهر تهران تشكيل داد. نمونه پژوهش حاضر 30 نفر از جامعه مذكور بود كه به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه گواه جايگزين شدند. داده‌ها با استفاده از مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون (2003)، پرسشنامه نشخوار خشم ساكودولسكي و همكاران (2001)، مقياس استرس ادراك شده كوهن و همكاران (۱۹۸۳) و دستگاه فشار سنج خون بدست آمده است. درمان مبتني بر شفقت در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي براساس بسته آموزشي گيلبرت (2017) اجرا گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش آمار توصيفي: شاخص‌هاي مركزي و شاخص‌هاي پراكندگي مانند ميانگين و انحراف استاندارد به كار گرفته ‌شد. از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و نرم افزار SPSS.22 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر تاب‌آوري (P 0/01، F=6/57)، نشخوار خشم (P 0/01، F=9/27) و استرس ادراك شده (P 0/01، F=14/91) در زنان مبتلا به فشار خون بالا تفاوت مؤثر است. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت درمان مبتني بر شفقت بر تاب‌آوري و نشخوار خشم و استرس ادراك شده در زنان مبتلا به فشار خون بالا موثر بود.