تدوين مدل ساختاري رابطه سبك شناختي و خلاقيت هيجاني با نقش ميانجي شايستگي هيجاني-اجتماعي دختران نوجوان

هدف: هدف اين پژوهش، تدوين مدل ساختاري رابطه سبك شناختي و خلاقيت هيجاني با نقش ميانجي شايستگي هيجاني اجتماعي در دانش‌آموزان دختر دوره دوم دبيرستاني بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصيفي و طرح پژوهش همبستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه‌آماري اين پژوهش تمام دانش‌آموزان دختر پايه يازدهم دوره دوم متوسطه در سال تحصيلي 98-97 در شهر تهران بودند كه از بين آن‌ها، 460 نفر به‌روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه خلاقيت هيجاني آوريل (1999)، پرسشنامه سبك‌هاي شناختي ويتكين و همكاران (1977)، و پرسشنامه شايستگي هيجاني-اجتماعي زو و جي (2012) جمع‌آوري شد. جهت تحليل داده‌هاي پژوهش از ضريب همبستگي‌پيرسون و مدل‌معادلات ساختاري و نرم‌افزارهايSPSS.22 و AMOS.22 استفاده‌شد. سطح معناداري در اين پژوهش 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ضريب مسير بين شايستگي هيجاني‌اجتماعي با خلاقيت‌هيجاني (β=0/55 ،P 0/01) مثبت‌و‌معنادار بود. نتايج نشان داد شايستگي هيجاني-اجتماعي، رابطه بين سبك ‌شناختي با خلاقيت هيجاني را ميانجي‌گري كرد(β=0/22 ،P 0/01). نتيجه‌گيري: شايستگي هيجاني-اجتماعي در رابطه بين سبك‌هاي شناختي و خلاقيت هيجاني نقش ميانجي ايفا مي‌كنند. نتايج اين پژوهش مي‌تواند براي متخصصان حيطه‌هاي روان‌شناسي، تعليم‌و‌تربيت و اداره آموزش‌و‌پرورش مفيد باشد.