ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ورا ﺟﻤﺠﻤﻪاﯾﯽ (tDCS) و برنامه‌ريزي ﻋﺼﺒﯽ ﮐﻼﻣﯽ (NLP) ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان اﻓﺴﺮدﮔﯽ، اﺿﻄﺮاب و اﺳﺘﺮس زﻧﺎن

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسي تأثير تحريك مستقيم الكتريكي وراجمجمه‌اي (tDCS) و برنامه‌ريزي عصبي كلامي (NLP) بر كاهش ميزان افسردگي، اضطراب و استرس زنان مراجعه‌كننده به مراكز خدمات جامع سلامت زاهدان انجام شد. روش پژوهش: طرح تحقيق به‌صورت پيش‌آزمون -پس‌آزمون با گروه‌هاي آزمايش (تحريك مستقيم الكتريكي ورا جمجمه‌ايي (tDCS) و برنامه‌ريزي عصبي كلامي (NLP)) و گروه كنترل بود. جامعه آماري تمام زنان داراي سه اختلال افسردگي، اضطراب و استرس مراجعه‌كننده به كارشناسان بهداشت روان مراكز خدمات جامع سلامت شهر زاهدان بودند كه ازاين‌بين نمونه‌اي به حجم 45 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شد، براين اساس 30 نفر در گروه‌هاي آزمايش، گروه اول مداخله 10 جلسه روش درماني تحريك مستقيم الكتريكي وراجمجمه‌اي (tDCS) گروه دوم 8 هفته برنامه‌ريزي عصبي كلامي (NLP) قرار گرفت درحالي‌كه به 15 نفر گروه كنترل هيچ‌گونه آموزشي داده نشد. پس از تكميل پرسشنامه مقياس استرس اضطراب افسردگي-21 (DASS-21)، داده‌ها جمع‌آوري و سپس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تجزيه‌وتحليل انجام شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه ميانگين نمرات افسردگي (P=0/001، F=23/47)، اضطراب (P=0/001، F=65/46) و استرس (P=0/001، F=38/30) بين نمرات پيش و پس‌آزمون گروه‌هاي درماني كاهش معني‌داري دارد. نتيجه گيري: نتايج آزمون تعقيبي توكي نشان داد ميانگين تحريك مستقيم الكتريكي ورا جمجمه‌اي (TDCS) كمتر از برنامه‌ريزي عصبي كلامي (NLP) در كاهش ميزان افسردگي، اضطراب و استرس است.