بررسي تأثير بازي مبتني بر محيط يادگيري سازنده گرا بر يادگيري هميارانه و رشد اجتماعي كودكان

هدف: اين مطالعه به بررسي تعيين تأثير بازي مبتني بر محيط يادگيري سازنده گرا بر يادگيري هميارانه و رشد اجتماعي كودكان پرداخته است. روش پژوهش:  اين پژوهش نيمه آزمايشي با بهره گيري از طرح دو گروهي با گروه گواه و پيش‌آزمون و پس‌آزمون و مرحله پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي كودكان تحصيل در  پايه ششم ابتدايي منطقه 2 شهر قزوين در سال تحصيلي 99- ۱۳۹۸ به تعداد 20450 نفر بودند، كه از اين تعداد 30 نفر به‌صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه 15 نفره آزمايش و گواه به‌صورت تصادفي تقسيم شدند. براي گردآوري داده‌ها از دو پرسشنامه يادگيري هميارانه جانسون و همكاران (1999) و رشد اجتماعي اليوت (1990) استفاده شد. براي گروه آزمايش به روش بازي مبتني بر محيط يادگيري سازنده گرا اجرا شد و گروه گواه در حالت انتظار قرار داشت. داده ها با استفاده از واريانس اندازه هاي مكرر تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بازي مبتني بر محيط يادگيري سازنده گرا بر يادگيري هميارانه (P=0/001 ،F=32/20) و بر رشد اجتماعي كودك (P=0/001 ،F=4/49) در مرحله پس آزمون موثر است و اين تاثير در مرحله پيگيري پايدار گزارش شد (0/05= P). نتيجه گيري: نقش بازي آموزشي گروهي در روند رشد جسماني و روحي- رواني كودكان انكارناپذير است؛ آموزش لذت بخش، رويكردي است كه در آن كودكان بازي مي كنند و يادگيري با فعاليت هاي لذت بخش صورت مي گيرد. اين پژوهش نيز نشان داد كه آموزش به سبك مبتني بر محيط يادگيري سازنده گرا مي‌تواند با روندي خوشايند و لذت‌بخش يادگيري هميارانه و رشد اجتماعي كودكان را افزايش دهد.