اثربخشي خودنظم بخشي هيجاني بر افزايش خودتنظيمي زوجين تازه ازدواج كرده

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي خودنظم بخشي هيجاني بر افزايش خودتنظيمي زوجين تازه ازدواج كرده بود. روش: روش پژوهش نيمه تجربي با گروه گواه و طرح  پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري سه ماهه بود. جامعه آماري اين پژوهش زوجين تازه ازدواج كرده دانشگاه هاي تهران، الزهرا و شهيد بهشتي بودند كه طي فراخوان عمومي از كليه دانشجويان متأهلي كه كمتر از 3 سال از ازدواجشان گذشته بود دعوت به همكاري شد و از بين آنها تعداد 30 زوج انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش  (15 زوج) و گواه (15 زوج) گمارده شدند. گروه آزمايش مداخله هفتگي را به شكل گروهي در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت كردند. هر دو گروه در سه مرحله‌ي پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري سه ماهه مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها تفاوت معناداري را بين عملكرد دو گروه آزمايش و گواه در نمره خودنظم بخشي ارتباطي (P=0/001 ،F=27/54)، و تكاپوي ارتباطي (P=0/001 ،F=20/91) در مرحله پس‌آزمون و پيگيري نشان داد. نتيجه گيري: از آنجا كه آموزش خودنظمي بخشي هيجاني باعث افزايش خودتنظيمي زوجين تازه ازدواج كرده مي شود، لذا روانشناسان و مشاوران مي توانند براي كمك به زوجين تازه ازدواج كرده از اين روش بهره مند شوند.