مقايسه اثربخشي زوج درماني هيجان مدار و زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر شاخص‌هاي معنوي (صبر و بخشش) در زوجين آسيب ديده از روابط فرا زناشويي

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي زوج درماني هيجان مدار و زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر شاخص‌هاي معنوي (صبر و بخشش) در زوجين آسيب ديده از روابط فرازناشويي بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح هاي كاربردي و تجربي ميداني از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري مورد مطالعه در اين پژوهش شامل كليه زوجين آسيب ديده از روابط فرا زناشويي مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1400 بود كه از بين آن‌ها، تعداد 60 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در سه گروه زوج درماني هيجان مدار، زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه گواه (هر گروه 20 نفر) گمارده شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بخشش ري، لويادونو، فلوك، السزيوسكي، هيم و ماديا (2001) و پرسشنامه صبرخرمايي (1388) به دست آمد. درمان مبتني بر پذيرش و تعهد براساس بسته مك كي و همكاران (2012) و پروتكل درمان مبتني بر زوج درماني هيجان مدار جانسون (2004) در ده جلسه 90 دقيقه‌اي به صورت هفتگي اجرا شدند. گروه گواه، درماني دريافت نكرد و در ليست انتظار قرار گرفت. در راستاي تحليل استنباطي از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و نرم افزار SPSS.22 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين سه گروه زوج درماني هيجان مدار، زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه گواه بر شاخص‌هاي معنوي صبر (71.59=F؛ 0.001 P) و بخشش (136.80=F؛ 0.001 P) تفاوت معناداري از نظر آماري وجود دارد و بخشش و صبر در گروه درمان پذيرش و تعهد در پايان پس‌آزمون بالاتر از گروه زوج درماني هيجان‌مدار و گروه گواه بوده است (0.01 p). نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت از نظر تاثيرگذاري، درمان پذيرش و تعهد بيش‌ترين تاثير را بر بهبود متغيرهاي بخشش و صبر داشتند.