مدل يابي رابطه انعطاف پذيري شناختي و خود متمايز سازي با ازدواج موفق: نقش واسطه اي تنظيم شناختي هيجان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مدل‌يابي رابطه‌ي انعطاف‌پذيري شناختي و خود‌متمايزسازي و ازدواج موفق با در نظر گرفتن نقش واسطه‌اي تنظيم شناختي هيجان انجام شد. روش پژوهش: اين پژوهش توصيفي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌-همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 635 نفر از جامعه‌ي آماري پژوهش يعني زنان و مردان متاهل شهر تهران در بازه‌ي زماني تابستان (1398) تا تابستان (1399)انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌هاي اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي شاخص رضايت زناشويي هودسن (1992)، تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي،كرايج و اسپينهاون (2001)، انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال(2010) و پرسشنامه خود متمايزسازي اسكورون و اشميت (2003) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه متغيرهاي پيش‌بين انعطاف‌پذيري شناختي با ضريب همبستگي 0.45 و خودمتمايزسازي با ضريب همبستگي 0.26 با متغير ملاك ازدواج موفق در سطح اطمينان 99 در صد رابطه دارند. همچنين تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين انعطاف‌پذيري شناختي و خود‌متمايزسازي با ازدواج موفق در سطح اطمينان 95 در صد نقش واسطه‌اي جزئي ايفا مي‌كند. . نتيجه‌گيري: بنابرين در مشاوره هاي پيش از ازدواج و غني سازي روابط زوجين نقش آموزش مهارت تنظيم شناختي هيجان و همچنين انعطاف پذيري شناختي و خودمتمايزسازي بسيار مهم بوده و ضرورت توجه بيشتر مشاوران و دست اندركاران را مي‌طلبد.