بررسي برهمكنش تنش‌‌هاي خشكي و شوري بر رشد دانهال‌‌هاي پسته

تنش‌‌هاي خشكي و شوري ازجمله تنش‌‌هاي محيطي مهم هستند كه كاهش توليدات زراعي و باغي در تمام جهان مخصوصاً مناطق خشك و نيمه‌‌خشك را سبب مي‌‌شوند. در اين پژوهش به‌منظور بررسي اثر همزمان دو تنش شوري و خشكي بر دانهال‌‌هاي پسته پايه محلي بادامي، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه ايستگاه تحقيقات پسته در شهرستان اردكان انجام گرفت. تيمارهاي آبياري شامل دورهاي 5 (I1)، 10 (I2) و 15 (I3) روز و سطوح شوري آب آبياري شامل 0/5 (S1)، 4 (S2)، 7 (S3) و 10 (S4) دسي‌‌زيمنس‌‌بر‌‌متر بودند. در پايان دوره اِعمال تيمارها، تبخير-تعرق و پارامترهاي مورفولوژيكي شامل سطح برگ، وزن خشك شاخساره، ارتفاع دانهال، قطر ساقه، وزن خشك ريشه و طول ريشه اصلي اندازه‌‌گيري شد. نتايج نشان داد كه اثر اصلي دور آبياري و شوري آب آبياري بر همه صفات به‌‌جز ارتفاع دانهال در سطح يك درصد و برهمكنش دور آبياري و شوري بر تبخير-تعرق، سطح برگ و وزن خشك ريشه معني‌‌دار بودند. با افزايش شوري از مقدار 0/5 به 10 دسي‌‌زيمنس‌‌بر‌‌متر، وزن خشك شاخساره و ريشه به‌‌ترتيب حدود 60 و 58 درصد كاهش پيدا كرد. افزايش دور آبياري از 5 به 15 روز نيز باعث كاهش 27 و 29 درصدي ميانگين وزن خشك شاخساره و ريشه شد. به‌طوركلي اثر شوري بر كاهش رشد شاخساره و ريشه بيشتر از اثر خشكي بود. بهترين دور آبياري براي دانهال پسته دو ساله 10 روز و حد رطوبت سهل‌‌الوصول آن 41 درصد تعيين شد. حدود آستانه شوري محلول خاك براي كاهش وزن خشك شاخساره و ريشه براي دانهال‌‌هاي پسته رقم بادامي به‌‌ترتيب برابر 8/8 و 7/0 دسي‌‌زيمنس‌‌بر‌‌متر به‌دست آمد. شيب كاهش عملكرد به‌‌ازاي افزايش يك واحد شوري محلول خاك نيز براي شاخساره و ريشه حدود 4 درصد تعيين شد.