تبيين مدل عملكرد خانواده بر اساس عشق با ميانجيگري امنيت رواني در بين زوجين

هدف: هدف اين پژوهش تبيين مدل عملكرد خانواده بر اساس عشق با ميانجيگري امنيت رواني در بين زوجين بود. روش پژوهش: تحقيق حاضر به لحاظ هدف، از نوع كاربردي محسوب شده و به لحاظ روش جمع آوري داده ها در گروه تحقيق هاي توصيفي – پيمايشي دسته بندي مي شود. جامعه آماري شامل شامل كليه زنان و مردان متاهل مناطق 1 و 3 شهر تهران در سال 1400-99 مي‌شود. روش نمونه گيري نيز بصورت غيرتصادفي در دسترس بوده است. ابزار گردآوري داده ها نيز پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، پرسشنامه امنيت رواني مازلو (2004)، پرسشنامه سنجش عملكرد خانواده (1950) و پرسشنامه عشق هتفيلد و اسپرچر (1986) انجام شد. تحليل داده ها علاوه بر روش هاي آمار توصيفي با استفاده از برنامه AMOS انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين مؤلفه‏هاي عشق و عملكرد خانواده رابطه معناداري وجود دارد، بين عشق و امنيت روان‏شناختي رابطه معناداري وجود دارد (P=0/01) نتيجه گيري: بين ‏امنيت روان‏شناختي و عملكرد خانواده رابطه معناداري وجود دارد، امنيت رواني در رابطه ميان عشق و عملكرد خانواده نقش ميانجيگري دارد.