بررسي اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر تنظيم هيجاني و ادراك بيماري در زنان مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر تنظيم هيجاني و ادراك بيماري در زنان مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه همراه با پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه بيماران زن مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير شهر اصفهان در سال 1397 بود كه با روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب و به‌طور تصادفي به يك گروه مداخله به روش درمان پذيرش و تعهد و يك گروه گواه تقسيم شدند كه در نهايت پس از ريزش، 28 نفر باقي ماندند (گروه آزمايش 13 نفر و گروه گواه 15 نفر). گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت درمان پذيرش و تعهد براساس پروتكل هيز، اورسيلو و روئمر (2010) قرار گرفتند و گروه گواه در ليست انتظار ماندند. جمع‌آوري داده‌ها بر اساس پرسشنامه ادراك بيماري (بريد بنت و همكاران، 2002) و پرسشنامه تنظيم هيجان (گراس و جان، 2003) انجام پذيرفت و از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر با استفاده از نرم‌افزار spss استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد روش درمان پذيرش و تعهد بر تنظيم هيجاني (24.09=F، 0.001 P) و ادراك بيماري (P=0/001 ,F=10/91) در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير تأثير داشته است. همچنين نتايج نشان داد كه روش درمان پذيرش و تعهد بر تنظيم هيجاني و ادراك بيماري در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير در مرحله پيگيري بادوام بود. نتيجه‌گيري: ازاين‌رو بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه روش درمان پذيرش و تعهد، الگويي اثربخش در بيماران مبتلابه سندرم روده تحريك‌پذير است و مي‌تواند به‌عنوان يكي از روش‌هاي درماني و يا آموزشي در برنامه‌هاي بيماران به‌كاربرده شود.