تخصيص بار آلودگي مبتني بر ريسك فازي با استفاده از سيستم نسبت-تجارت (مطالعه موردي: رودخانه خرم‌آباد)

امروزه يكي از مهم‌ترين ابعاد برنامه‌‌ريزي و مديريت شهري، موضوع حفاظت از محيط‌ زيست است. براي دستيابي به توسعه پايدار اقتصادي و صنعتي، لازم است اثرات توسعه شهري بر محيط‌زيست در برنامه‌‌ريزي شهري مورد توجه قرار گيرد. در اين مقاله، يك ساختار برنامه‌‌ريزي بهينه براي كاهش بار آلودگي رودخانه خرم‌آباد، استان لرستان تدوين شده‌ است. سيستم نسبت تجارت فازي توسعه‌يافته براساس تحليل فازي براي 9 تخليه‌كننده با توجه به پارامتر اكسيژن موردنياز بيوشيميايي (BOD) برنامه‌‌ريزي شد و با استفاده از الگوريتم ژنتيك بهينه شد. توابع هدف براي تحليل فازي نقاط بيشينه و كمينه حدود فازي براي تخمين پاسخ‌‌هاي غيرقطعي مدل در نظر گرفته شد. علاوه‌براين نرخ تبادل آلاينده بين نقاط كنترل تخليه آلاينده براساس مدل شبيه‌‌سازي تعادل كيفي به‌دست آمد. نتايج نشان داد كه تبادلBOD در ايستگاه‌‌هاي پايين‌دست به‌ويژه در محدوده‌‌هاي مجتمع كشت و صنعت و كارخانه الكل‌‌سازي با نرخ تبادل حدود 20 ميلي‌گرم در ليتر در وضعيت بحراني قرار داشت. بهينه‌‌سازي براي كاهش هزينه تصفيه فاضلاب نشان داد كه مدل پيشنهادي مي‌‌تواند از نظر اقتصادي حدود 11 درصد بهبود يابد. دامنه امكان‌‌پذير تغييرات ريسك در سه سطح 30، 60 و 90 درصد ارزيابي شد كه حداكثر مقدار تابع هدف براي كارخانه الكل و حداقل مقدار براي كارخانه آرد به‌دست آمد.