اثربخشي فراشناخت درماني بر اجتناب تجربه اي، عدم تحمل بلاتكليفي و باورهاي فراشناختي مثبت در زنان مبتلا به اختلال وسواس

هدف: هدف اين پژوهش، اثربخشي درمان فراشناختي بر اجتناب تجربه اي، عدم تحمل بلاتكليفي و باورهاي فراشناختي مثبت در زنان مبتلا به اختلال وسواس بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح مورد استفاده در اين پژوهش طرح پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه و دوره پيگيري مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش، كليه زنان مبتلا به اختلال وسواس اجبار مراجعه كننده به مراكز مشاوره و روان‌درماني شهر تهران در ماه‌هاي بهمن و اسفند سال 1400 بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از زنان مبتلا به اختلال وسواس اجبار مراجعه كننده به مراكز مشاوره و روان درماني شهر تهران بين ماه‌هاي بهمن تا اسفند سال 1400 بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه وسواس اجباري ييل براون (1989)، پرسشنامه اجتناب تجربه اي بوند و همكاران (2011)، پرسشنامه عدم تحمل بلاتكليفي فريستون و همكاران (1994) و پرسشنامه باورهاي فراشناختي مثبت ولز و كارت رايت-هاتون (2004) به دست آمد. در اين پژوهش جهت انجام درمان فراشناختي از پروتكل ولز (2000) استفاده شد كه به صورت هفته‌اي يك بار به مدت زمان 8 جلسه 90 دقيقه‌اي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و نرم‌افزار SPSS تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد درمان فراشناختي بر اجتناب تجربه اي (P=0/001 ,F=13/53)، عدم تحمل بلاتكليفي (P=0/001 ,F=65/25)، و باورهاي فراشناختي مثبت (P=0/001 ,F=75/86) در زنان مبتلا به اختلال وسواس موثر بود. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت درمان فراشناختي بر اجتناب تجربه اي، عدم تحمل بلاتكليفي و باورهاي فراشناختي مثبت در زنان مبتلا به اختلال وسواس اثربخش بود و مي‌توان از اين درمان در جهت كاهش مشكلات بيماران مبتلا به وسواس استفاده كرد.