بررسي ارتباط هيدروليكي آبخوان كاشان با درياچه نمك مجاور آن و تعيين منشأ شوري ايجادشده در آبخوان

برداشت بي‌رويه از منابع آب زيرزميني منجر به كاهش كيفيت آب‌هاي زيرزميني به‌ويژه در مناطق خشك و نيمه‌خشك مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي دلايل اصلي شورشدن آبخوان كاشان است كه در مجاورت درياچه نمك قرار گرفته‌است. براي انجام اين مطالعه، 53 حلقه چاه واقع در آبخوان كاشان مورد بررسي قرار گرفت. پس از انتخاب چاه‌ها، با گسترش مناسب، 74 نمونه آب از چاه‌هاي منتخب جمع‌آوري و از نظر شيميايي و يوني (پارامترهاي EC، Na+، K+، Ca2+، Mg2+، Cl-، HCO3-) بررسي شد. براساس نتايج حاصل، جهت حركت جريان آب زيرزميني در اين آبخوان از غرب سفره به سمت شرق آبخوان است؛ به استثناي منطقه شمال‌شرق آبخوان كه جريان برگشتي از سمت درياچه نمك به سمت داخل آبخوان وجود دارد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه شورشدن آبخوان دشت كاشان در مناطق مختلف دو دليل عمده دارد: برداشت بي‌رويه آب‌هاي زيرزميني از طريق چاه‌هاي بهره‌برداري، بالاآمدن مخروطي‌شكل آب شور و بروز پديده آپكنينگ كه غالباً در مناطق مركزي و جنوبي آبخوان رخ مي‌دهد و وجود جريان برگشتي از سمت درياچه نمك و هجوم آب شور به سمت داخل آبخوان كه اغلب در مناطق شمال و شمال‌شرقي آبخوان اتفاق مي‌افتد.