بررسي نقش واسطه‌اي معناي زندگي در رابطه بين ادراك از سبك‌هاي والدگري با خوش‌بيني نوجوانان

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي رابطه ادراك از سبك‌هاي والدگري با خوش بيني با نقش واسطه اي معناي زندگي در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر زنجان انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري، كليه دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر زنجان در سال تحصيلي 99-1398، تعداد 20866 نفر بود. مطابق جدول مورگان 392 نفر ولي براي افزايش اعتبار يافته ها تعداد 400 نفر انتخاب و با روش تصادفي طبقه اي توزيع شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي استاندارد واﻟﺪﮔﺮي آﻻﺑﺎﻣﺎ (1991)، خوش بيني شيير و كارو (١٩٨۵) و معناي زندگي استيكر و همكاران (2006) استفاده گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS24تحليل و از نرم افزار آماري AMOSدر مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: يافته ها نشان داد كه بين ادراك از سبك هاي والدگري با خوش بيني رابطه معني دار وجود دارد (0.01 p). ولي بين ادراك از سبك هاي والدگري و معناي زندگي رابطه معني دار وجود ندارد (0.05≥p). معناي زندگي در رابطه بين سبك هاي والدگري با خوش بيني نقش واسطه اي دارد (0.01 p). نتيجه‌گيري: لذا مي‌توان نتيجه گرفت كه براي ايجاد خوش بيني در فرزندان ادراك از سبك هاي والدگري نقش تعيين كننده داشته و معناي زندگي مي تواند منجر به خوش بيني در فرزندان شود.