اثربخشي آموزش معنادرماني بر بهزيستي روان شناختي، مهارت هاي ارتباطي و استرس والدگري مادران كودكان كم‌توان ذهني

هدف: مقاله حاضر با هدف اثربخشي آموزش معنادرماني بر بهزيستي روان شناختي، مهارت هاي ارتباطي و استرس والدگري مادران كودكان كم‌توان ذهني انجام شد.  روش پژوهش: از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري، كليه مادرانِ دانش آموزانِ كم توان ذهني مدارس استثنايي شهر اروميه در سال تحصيلي400-1399 بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس40 نفر به عنوان نمونه جهت اجراي پژوهش انتخاب شدند و به صورت دو گروه آزمايش(20 نفر) وگواه(20 نفر) گمارده شدند. جهت سنجش بهزيستي روانشناختي از پرسشنامه ريف (1989)، جهت سنجش مهارت هاي ارتباطي از پرسشنامه ماتسون (1983) و جهت سنجش استرس والدگري مادران از پرسشنامه آبيدين (1983) استفاده شد. قبل از اجراي مداخله از هر دو گروه پيش‌آزمون بهزيستي روانشناختي، مهارتهاي ارتباطي و استرس والدگري مادران به عمل آمد. گروه آزمايش معنادرماني فراهيني(1397) را از طريق پكيج آموزشي در 10 جلسه دريافت كرد و گروه گواه هيچ گونه مداخله آموزشي دريافت نكرد. دادهها با استفاده از واريانس اندازه مكرر تحليل شد.. يافته‌ها: نتايج نشان داد: آموزش معنادرماني در افزايش بهزيستي روان شناختي و چهار خرده‌مقياس آن و مهارت‌هاي ارتباطي و همچنين كاهش استرس ‌والدگري و خرده‌مقياس هاي آن اثربخش بوده است (0.05 p) و اين معناداري در مرحله پيگيري پايدار گزارش شد. نتيجه‌گيري: با توجه به اثربخشي معنادرماني در پژوهش حاضر؛ پيشنهاد مي‌شود مديريت مدارس استثنايي به برقراري ارتباط بين مسئولين مدرسه با مادرانِ‌ داراي كودكِ كم‌توان‌ذهني از طريق جلسات آموزشي و مشاوره‌اي در بهبود وضعيت بهزيستي‌روانشناختي، مهارت‌هاي ارتباطي و كاهش استرس والدگري اينگونه مادران اهتمام ورزند.