فضاي پرت: واكاوي وجوه، تحليل ساختار فضايي

فضا محمل ظهور عواطف، شكل گيري تجارب و كنش هاي انساني است. ويژگيهاي فيزيكي فضا، عامل القاء معاني و ايجاد احساسات در افراد است. فضاي رفيع، جادار، دلباز و مطلوب، معاني مثبت فضايي هستند كه برآيند توافق جمعي احساسات انساني است. در نقطه مقابل، فضا بعضا نامطلوب ادراك مي شود و به آن صفاتي چون بي روح، ناامن، آشفته، پيچيده و ... اتلاق ميگردد. انجام پژوهش به منظور شناخت صفات نامطلوب محيطي به ميزان مطالعه در جهت ارتقاء ويژگيهاي مثبت فضا اهميت دارد. در همين راستا، پژوهش حاضر درصدد بررسي يكي از صفات پركاربرد- والبته نامساعد- فضا است. شناخت وجوه فضاي پرت، ضمن وابستگي عميق به مولفه هاي اقتصادي، به جهت مغايرت با مباني حوزه معماري (همنشيني، تناسبات، عملكرد و ...)  ضرورت مضاعف مي يابد. براين اساس، اين مقاله به روش اكتشافي و از طريق واژگان كدگذاري شده مستخرج از مصاحبه با دو گروه جامعه آماري شامل 30 نفر از كاربران پنج آپارتمان مسكوني شهر تهران و 10 نفر از متخصصين و طراحان، به تحليل مشخصه هاي فضاي پرت مي پردازد. محصول اين تحليل، تبيين فضاي پرت از منظر فضاي كالبدي، فضاي ادراكي، فضاي شناختي و قرارگاه رفتاري و و آگاه نمودن كاربران و عاملان امر طراحي و ساخت فضا نسبت به روش هاي كنترل اين صفت فضايي است.