آمادگي براي يادگيري الكترونيك در دانشگاهيان دانشگاه علوم پزشكي آبادان

مقدمه: درك آمادگي كاربران در موفقيت هر برنامه آموزش الكترونيكي مهم است. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسي آمادگي يادگيري الكترونيك دانشجويان، اعضاي هيئت علمي و كاركنان دانشگاه علوم پزشكي آبادان بود. روش بررسي: اين مطالعۀ مقطعي - تحليلي روي 187 نفر از دانشگاهيان انجام شد. براي ارزيابي آمادگي يادگيري الكترونيك از پرسشنامهThe Academics’ E-Readiness Questionnaire (ARQ) استفاده شد. نتايج: نتايج آزمون Kruskal-Wallis نشان داد كه تفاوت آماري معني‌داري در ميانگين رتبۀ حيطۀ مهارت كار با كامپيوتر بين دانشجويان (82.5 ± 5.2),با اعضاي هيأت علمي (4.2 ± 140.1) و كاركنان (3.9 ± 142.1) وجود دارد، به طوري كه ميانگين نمره اعضاي هيأت علمي و كاركنان به طور معني‌داري بالاتر از دانشجويان بود (0.001 ≥ P). نتايج آزمونBivariate analysis  نشان داد كه در دانشجويان، تعداد كارگاه­ها و سمينارهاي با موضوع آموزش الكترونيكي برگزار شده، ارتباط مثبت معني‌داري با ميزان مهارت كار با كامپيوتر (P ≤ 0.001, r=0.343). دارد. همچنين يك ارتباط مثبت معني­دار بين آگاهي با نگرش نسبت به يادگيري الكترونيكي (r=0.172, P ≤ 0.001) در دانشجويان مشاهده شد. در بين اعضاي هيات علمي، ارتباط منفي معني‌داري بين سابقه كار با نگرش نسبت به آموزش الكترونيكي مشاهده شد (r=0.39, P=0.04).نتيجه‌گيري: يادگيري الكترونيكي مي‌تواند با توجه روزافزون به نيازهاي آموزشي، راه اندازي بسترهاي موجود، ايجاد زيرساخت­ها و امكانات مورد نياز، بالا بردن دانش و نگرش كاركنان، استادان و دانشجويان و كاهش مقاومت اعضاي هيات علمي با سابقه براي تغيير، گسترش يابد.