تحليل شخصيت و آثار يوهان زشندورف در آلمان سده هفدهم

يوهان زشندورف (1662-1580) رئيس مدرسه لاتين سِويكاو، دانشمندي زبان‌شناس و از مسيحيان لوتري بود. وي از پيشگامان عرصه مطالعات عربي و اسلامي در قلمرو پادشاهي آلمان در امپراتوري روم بود. ترجمه سوره‌هاي صف و نباء به لاتين و همچنين ترجمه تفسير سوره‌هاي قارعه و عصر ازجمله آثار چاپي اوست كه با حروف چوبي به دشواري چاپ شده است. وي براي تهيه نسخه كامل چاپي قرآن به همراه ترجمه لاتين، كوشش‌هاي‌ فراواني انجام داد؛ اما به دلايل نامعلومي موفق به چاپ كامل قرآن نشد. تاكنون در پژوهش‌هاي فارسي فعاليت‌ها و آثار يوهان زشندورف در كسوت طلايه‌دار مطالعات اسلامي، موردتوجه و تجزيه‌وتحليل قرار نگرفته است. اين پژوهش با روش توصيفي ـ كتابخانه‌اي به مرور آثار و فعاليت‌هاي زشندورف در حوزه آموزش عربي و ترجمه قرآن به زبان لاتين پرداخته و بر پايه پژوهش‌هاي پيشين آصف بِن توو، روبرتو توتولي و رينولد گِلِي تلاش كرده‌ است جايگاه اين مستشرق آلماني در حوزه آموزش عربي و مطالعات اسلامي را ترسيم كند. در كنار توصيف و معرفي اجمالي آثار زشندورف، نتايج نشان مي‌دهد گرچه وي در مراحل اوليه ترجمه خود را با نيت رده‌نويسي آغاز كرد، ولي در مراحل بعدي و پس از آشنايي با تفسير بيضاوي، رويكرد خود را تغيير داد كه همين امر مي‌تواند عامل انزواي وي در مراحل پاياني حياتش باشد.