تدبير و انتظام ملي

تدبير در اصطلاح به معني قرار دادن چيزي پشت سَرِ چيز ديگر با تنظيم خاص براي رسيدن به هدف معين است و در آيات و روايات، درخصوص فعل حكيمانه خداوند در خلق نظام هستي به كار رفته است. خداوند علاوه بر اينكه خالق، هستي‌بخش و پديدآورنده تمام موجودات عالم است، مدير عالم هستي است و تدبير عالم هستي را نيز انجام مي‌دهد و اينكه خداوند، خود، هستي‌ را عطا فرموده است و خود نيز مديريت آن را برعهده دارد، جلوه‌اي از رحمت الهي است. از سوي ديگر، تمام قوانين عقلي حاكم بر جوامع انساني، از حقايق خارجي گرفته شده است؛ يعني از نظامي كه در عالم برقرار است و اين نظام نيز همان تدبير خداوند است و از آنجا كه پليس در جامعه، به نوعي مدبر امور نظم و امنيت است، ترجمان صفت تدبير محسوب مي شود. بر اين اساس، مقاله حاضر با هدف تبيين ارتباط تدبير با عملكرد پليس نگاشته شده است و بر اين فرضيه استوار است كه اعمال قانون با هدف كسب رضايتمندي مردم، مستلزم تدبير مأموران مي باشد كه مهم ترين ركن آن، اخلاق محوري است و از آنجا كه پليس مظهر حاكميت است، به منظور برقراري امنيت و نظم، بايد از اقتدار لازم برخوردار باشد، اما اين اقتدار به معناي ايجاد اقتدار مطلوب است كه منظور از آن، قاطعيت در كنار عدالت، مروت و ترحم است؛ همان گونه كه ذات مقدس پروردگار در عين آنكه رحمان و رحيم است، صاحب عذاب اليم نيز مي باشد.