نسبت‌هاي ايزوتوپي Sr-Nd-Pb و زمين‌شيمي سنگ‌هاي پلوتونيك بي‌هنجاري (آنومالي) 21A، منطقه متالوژني بافق (ايران مركزي): شاهدي بر ماگماتيسم اواخر نئوپروتروزوييك

ناحيه بي‌هنجاري (آنومالي) 21A به‌عنوان بخشي از كانسارهاي آهن- آپاتيت منطقه فلززايي (متالوژني) آهن بافق بخشي از زون ايران مركزي را شامل مي‌شود كه در اين ناحيه طيفي از سنگ‌هاي آذرين، رسوبي و دگرگوني رخنمون دارند.  سنگ‌هاي آذرين اين ناحيه منطقه با دارا بودن دامنه تغييرات محدود زمين‌شيميايي عمدتا در محدوده مونزونيت تا مونزوديوريت قرار مي‌گيرند كه ماهيت كالك-آلكالن تا كالك-آلكالن پتاسيم بالا را از خود نشان مي‌دهند. نمودار‌هاي بهنجار شده به گوشته اوليه و كندريت گوياي غني‌شدگي از LILE و LREE نسبت به HFSE و HREE و تهي‌شدگي از Nb-Ti-Ta است كه دلالت بر اين دارد كه سنگ‌هاي ماگمايي مشتق شده از گوشته سنگ‌كره‌اي توسط فرايندهاي فرورانش تغيير كرده‌اند. مقادير اوليه 87Sr/86Sr و نيز نسبت‌هاي اوليه 143Nd/144Nd حاكي از تركيبات عمده گوشته‌اي هستند. تركيب ايزوتوپي سرب نمونه‌هاي منطقه شامل 20.32- 18.87= 206Pb/204Pb، 15.84–15.72= 207Pb/204Pb و 42.32-40.74=208Pb/204Pb مي‌باشد. مدل‌سازي ايزوتوپي نمونه‌هاي پلوتونيك منطقه تأثيرپذيري كمتر از 4 درصد ذوب رسوبات صفحه فرورونده و نيز درجات مختلف مشاركت پوسته‌ پاييني را از خود نشان مي‌دهند. از اين‌رو، ذوب بخشي درجه پايين يك گوشته زيركماني كه توسط سيالات مشتق شده از رسوبات صفحه فرورونده متاسوماتيسم شده و واكنش با پوسته قاره‌اي طي صعود به سطوح بالاتر متحمل شده‌اند براي سنگ‌هاي بي‌هنجاري (آنومالي) 21A پيشنهاد مي‌شود.