بررسي تطبيقي عناصر داستان در داستان‌هاي كوتاه آتش خاموش سيمين دانشور و آينه‌هاي مردم وداد سكاكيني

ادبيات تطبيقي از مباحث مهم پژوهش ادبي به شمار مي‌رود و مي‌تواند نشان‌دهنده‌ي تاثير و تاثر ادبيات در ملت‌هاي مختلف باشد، همچنين داستان و داستان‌نويسي از مهم‌ترين اركان ادبيات به شمار مي‌رود و شناخت عناصر داستان به درك بهتري از آن مي‌انجامد. در اين مقاله سعي شده با بررسي تطبيقي عناصر داستاني در اولين مجموعه‌ي داستان كوتاه دو نويسنده‌ي زن در ايران و سوريه يعني آتش خاموش نوشته‌ي خانم سيمين دانشور و آينه‌هاي مردم نوشته‌ي خانم وداد سكاكيني به وجوه تفاوت و اشتراك موجود در سبك و عناصر داستاني پرداخته شود.ادبيات قديم در ايران و سوريه با مفهوم قصه‌گويي و حكايت پيوند خورده و هر دو كشور همزمان با پديده‌ي داستان كوتاه به عنوان نوع ادبي معاصر آشنا شدند و تجربه‌هاي داستان‌نويسي در اين دو كشور شرقي با نويسندگان مرد شروع شده ولي دير يا زود زنان نويسنده هم به جمع نويسندگان داستان كوتاه پيوستند، در ايران سال 1327 ش/ 1948 م سيمين دانشور با چاپ كتاب آتش خاموش كه اولين مجموعه داستان به قلم يك زن و به زبان فارسي است؛ ظهور يك داستان‌نويس زن را نويد داد. در سوريه، پيشگام داستان‌نويسي ميان زنان وداد سكاكيني بود كه ابتدا داستان هايش را در ستون داستان هفتگي در بعضي مجله‌ها چاپ مي‌كرد سپس اولين مجموعه‌ي داستاني خود مرايا الناس (آينه‌هاي مردم) سال 1324ش/ 1945م به چاپ رساند. عمده ترين موضوعاتي كه زنان در ابتدا به آن توجه داشتند، مسائل مربوط به زنان بود، اما بعدها، زنان به مسائل مختلفي كه مربوط به انسان، كودك، خانواده و وطن است، رسيدگي كردند. نويسندگان زن سعي كردند به تدريج به تكنيك هاي فني در نگارش داستان كوتاه بپردازند كه بعدها به ارتقاي سطح داستان كوتاه در ايران و سوريه كمك كرد.ميان نخستين مجموعه‌ي داستان كوتاه اثر نويسندگان زن در ايران و سوريه مشتركات زيادي وجود دارد كه نشان‌دهنده‌ي داستان‌نويسي خاص در دوره‌ي انشا‌نويسي و نگارش گزارشي بوده است و كمتر از فنون كاربردي داستان كوتاه هنري برخوردار هستند، ولي اهميت بسياري دارند زيرا كه در زمره‌ي پيشروان و طلايه‌داران داستان كوتاه بوده‌اند و تاثير فراواني در مجموعه‌هاي داستاني گذاشته‌اند.