بررسي ارتباط سابقه مصرف گياهان دارويي با ميزان تبعيت دارويي در سالمندان مبتلا به بيماري مزمن بستري در شهر ساوه

اهداف بسياري از بيماران سالمند با اين فرض كه گياهان دارويي بدون خطر و عوارض هستند، آن‌ها را خودسرانه مصرف مي‌كنند. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط سابقه مصرف گياهان دارويي با ميزان تبعيت دارويي در سالمندان مبتلا به بيماري مزمن انجام شد. مواد و روش ها در اين مطالعه توصيفي‌مقطعي 358 سالمند 60 سال و بالاتر مبتلا به بيماري‌هاي مزمن در سال 98-1399 با روش نمونه‌گيري دردسترس وارد مطالعه شدند. براي جمع‌آوري‌ها داده‌ها از پرسش‌نامه سه ‌قسمتي اطلاعات جمعيت‌شناختي، سابقه مصرف گياهان دارويي و ابزار تبعيت دارويي استفاده شد. اطلاعات با نرم‌افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي آماري تحليل واريانس يك‌طرفه، تي مستقل و كاي‌اسكوئر و رگرسيون لجستيك تجزيه‌وتحليل شدند. يافته ها ميانگين سن شركت‌كنندگان 8/13±69/44 سال بود. 52/23 درصد از آن‌ها مؤنث بودند. اكثريت شركت‌كنندگان متأهل (87/68 درصد)، با سطح تحصيلات زير ديپلم (71/64 درصد) بودند. ميانگين كلي تبعيت دارويي در شركت‌كنندگان 5/48 (در محدوده تبعيت ضعيف) بود. ميزان سابقه مصرف داروي گياهي با اطلاع پزشك 41/34 درصد (148 نفر) و بدون اطلاع پزشك 27/3 درصد (98 نفر) در يك سال گذشته بود. ميانگين تبعيت دارويي در سالمنداني كه از گياهان دارويي استفاده مي‌كردند (هر دو گروه با اطلاع پزشك و بدون اطلاع پزشك) در مقايسه با گروهي كه سابقه مصرف داروي گياهي نداشتند، پايين‌تر بود (0/001=P). همچنين بين تعداد و دفعات مصرف گياهان دارويي و مدت زمان ابتلا به بيماري مزمن با ميزان تبعيت دارويي ارتباط آماري معنا‌داري وجود داشت (0/05 P). نتيجه گيري با‌توجه‌به مصرف زياد گياهان دارويي در سالمندان مبتلا به بيماري مزمن و ارتباط آن با تبعيت دارويي پايين، ضروري است به سالمندان در مورد نحوه صحيح مصرف گياهان دارويي، عوارض جانبي آن‌ها، تداخلات دارويي-گياهي، لزوم اطلاع دادن آن به پزشك و لزوم تبعيت دارويي آموزش داده شود.