عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده مشاركت اجتماعي سالمندان براساس فعاليت‌هاي سلامت‌محور: يك مطالعه مقطعي

اهداف: مشاركت اجتماعي به‌عنوان يك عامل تعيين‌كننده براي ارتقاي سلامت و رفاه در نظر گرفته مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين  عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده مشاركت اجتماعي سالمندان شهر كرمان در فعاليت‌هاي سلامت‌محور انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك پژوهش توصيفي‌تحليلي از نوع مقطعي است كه بر 276 سالمند بالاي 60 سال در مناطق مختلف شهر كرمان در سال 1399 انجام شد. در ايـن پـژوهش، سـالمندان بـه پرسش‌نامه‌هاي مشخصات فردي و پرسش‌نامه مشاركت اجتماعي طرح بررسي سـلامت جامعه كانادا و پرسش‌نامه فعاليت‌هاي سلامت‌محور پاسخ دادند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 26 و آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليل از‌جمله رگرسيون تك‌متغيره و چندمتغيره انجام شد.  يافته‌ها: ميانگين نمره مشاركت اجتماعي سالمندان 4/01±6/71 گزارش شد. از بين موانع مشاركت اجتماعي بيماري‌ها و مشكلات سلامتي (50/3 درصد)، هزينه‌ها (39/1 درصد)، مشكلات رفت‌وآمد (31/1درصد)، بي‌حوصلگي (29/3 درصد) و كوويد-19 (28/2 درصد) به ترتيب مهم‌ترين موانع مشاركت اجتماعي سالمندان هستند. سالمندان با سن پايين‌تر (0/001 P)،  سالمندان مجرد (0/001 P)، داراي تحصيلات دانشگاهي (0/001 P) و با تعداد فرزندان كمتر (0/001=P) به‌طور معناداري مشاركت اجتماعي بهتري داشتند. يافته‌هاي حاصل از رگرسيون چندمتغيره حاكي از اين بود كه از بين حيطه‌هاي فعاليت‌هاي سلامت‌محور، ورزش و تندرستي (0/033=P)، پيشگيري از بيماري‌ها (0/002=P) و سلامت جسماني (0/001 P) تأثير مثبتي بر ميزان مشاركت اجتماعي سالمندان داشت. نتيجه گيري: طبق يافته‌هاي پژوهش حاضر عوامل متعددي بر ميزان مشاركت اجتماعي سالمندان تأثير‌گذار است. در‌اين‌بين، برنامه‌ريزي به‌منظور مديريت بيماري‌ها، افزايش درآمد و رفع مشكلات رفت‌وآمدي سالمندان با در ‌نظر گرفتن ساير عوامل مرتبط براي بهبود وضعيت مشاركت اجتماعي سالمندان پيشنهاد مي‌شود.