تبيين اعتبار حسن و قبح در نظام اعتباريات علامه طباطبائي و راهكاري درون‌ساختاري براي گريز از نسبيت اخلاقي

نظريه اعتباريات علامه طباطبائي از آغاز طرح آن، به ‌عنوان امري بديع مورد توجه محققان قرار گرفت، اما از همان ابتدا با اشكالاتي نيز روبه‌رو بوده است. يكي از اساسي‌ترين اشكالات مطرح‌شده كه تلاش‌هاي فراواني براي رفع آن شده، اشكال نسبيت اخلاقي به اين نظريه است. حسن و قبح كه دو عامل مؤثر و تعيين‌كننده در هر قضاوت اخلاقي‌اند طبق اين نظريه، از اموري اعتباري به‌شمار مي‌آيند. يكي از ويژگي‌هاي اصلي امور اعتباري تغييرپذيري است. بنابراين مي‌توان گفت كه حسن و قبح يا خوبي و بدي امور نسبي‌اند و در نتيجه ما حكم اخلاقي ثابت نداريم. در اين مقاله مي‌كوشيم بدون تغيير چارچوب و محكمات نظريه اعتباريات و با تمسك به راهكارهاي درون‌ساختاري موجود در اين نظريه، از ‌جمله راهكار فطرت و غايات عام و مشترك كه موجب ثبات مي‌شوند، عدم ارتباط نسبيت اخلاقي با اعتباريات را ترسيم كنيم و در كنار آن به برخي سوء‌برداشت‌ها از نظريه اعتباريات نيز پاسخ بگوييم.