مقايسه‎ي اثربخشي آموزش حافظه‎ي كاري با آموزش حافظه‎ي رقابتي بر علائم روان‏شناختي و عملكردهاي شناختي افراد مبتلا به افسردگي اساسي

هدف: هدف اين مطالعه مقايسه‌ي اثربخشي آموزش حافظه‎ي كاري با آموزش حافظه‎ي رقابتي بر علائم روان‏شناختي و عملكردهاي شناختي مبتلايان به افسردگي اساسي بود. روش: مطالعه روي 60 بيمار مبتلا به اختلال افسردگي اساسي كه به‌ صورت تصادفي در سه گروه آموزش حافظه‎ي رقابتي، آموزش حافظه‎ي كاري و كنترل تقسيم شدند، به مدت 8 جلسه انجام‏شده است. ابزار سنجش شامل چهار تكليف رايانه‏اي: دووال انبك، فراخناي تقارن، فراخناي خواندن، حرف-عدد، سه پرسشنامه: سياهه افسردگي بك، نشخوار ذهني نولن هوكسما، عزت‏نفس روزنبرگ، و آزمون فراخناي ارقام حافظه بزرگسالان هوش و كسلر بود. داده‏ها از طريق تحليل كوواريانس تجزيه‌ و تحليل شدند. يافته‏ ها: در هر سه گروه، عملكرد در تمام متغير‏ها به‌جز نشخوار ذهني در طول كارآزمايي در مقايسه با پيش‏آزمون افزايش داشت. آموزش حافظه‎ي كاري نتوانست منجر به بهبودي افسردگي و عزت‏نفس شود، اما منجر به بهبودي مؤلفه‏هاي جابه‏جايي، به‏روزرساني و بازداري شد. آموزش حافظه‎ي رقابتي نتوانست منجر به بهبود كاركردهاي شناختي افراد افسرده شود، اما منجر به بهبود افسردگي و عزت ‏نفس شد. آموزش حافظه‎ي كاري به‏ تنهايي نمي ‏تواند بر افسردگي اساسي، عزت‏ نفس و نشخوار ذهني اثرگذار باشد؛ همچنين آموزش حافظه‎ي رقابتي به‌تنهايي نمي‏تواند بر نشخوار ذهني و تمام كاركردهاي شناختي در افراد افسرده مؤثر باشد. با توجه به حيطه‌ي اثرگذاري متفاوت اين دو درمان و بر اساس اهداف درماني مختلف، مي‏توان يكي از اين دو درمان را انتخاب كرد و يا به‌صورت همزمان با يك درمان ديگر به كاربرد.