نقش ميانجيگرايانه احساس امنيت در رابطه كمال‌يافتگي خود و استرس ادراك‌شده با رضايت از زندگي دختران بي‌سرپرست

هدف: در اين پژوهش نقش ميانجيگرانه ي احساس امنيت در رابطه كمال يافتگي خود و استرس ادراك شده با رضايت از زندگي دختران بي سرپرست بررسي شد. روش: در اين مطالعه كه با روش همبستگي از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شد، نمونه اي به حجم 150 نفر از دختران بي سرپرست شهرهاي سبزوار و نيشابور به روش نمونه گيري تمام شماري انتخاب شد. پرسشنامه هاي استرس ادراك شده، رضايت از زندگي، احساس امنيت-ناامني و كمال‌يافتگي چندبعدي مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش هاي همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري در نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 25 تجزيه ‌و تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد بين احساس امنيت و استرس ادراك شده با رضايت از زندگي رابطه معني‌داري وجود دارد؛ همچنين بين كمال‌گرايي فردمدار و كمال‌گرايي جامعه مدار با رضايت از زندگي رابطه منفي معني داري وجود دارد ولي بين كمال‌گرايي ديگرمدار با رضايت از زندگي رابطه معني داري وجود ندارد. همچنين نتايج نشان داد كه احساس امنيت در رابطه بين كمال يافتگي خود و استرس ادراك شده با رضايت از زندگي نقش ميانجيگرايانه دارد (p 0/05). اگر احساس امنيت در ميان افراد بيشتر شود رضايت از زندگي نيز افزايش مي يابد.