ارائه مدل جامع مديريت دانش در سازمان‌هاي امدادي با رويكرد مديريت سوانح (مورد مطالعه: مناطق غربي ايران)

به لحاظ منطقه‌بندي‌هاي انجام گرفته در خصوص بروز سوانح طبيعي، ايران از جمله كشورهايي است كه در منطقه پرخطر كره زمين واقع شده است و ساليانه بلاياي طبيعي خسارات جاني و مالي جبران ناپذيري را بر كشور تحميل مي‌نمايند. در راستاي مديريت سوانح در سازمان‌هاي امدادي مناطق مختلف ايران، مديريت دانش يك منبع ارزشمند براي تمام سازمان‌ها به‌ويژه سازمان‌هاي خدمات محور است. سازمان‌هايي كه داراي سيستم مديريت دانش برتر هستند توانايي هماهنگ‌سازي و تركيب منابع سنتي و قابليت‌ها از طريق روش‌هاي نوين و متمايز را دارند. فراهم بودن زمينه‌هاي مناسب براي تعامل افكار و كسب تجربيات نو براي دانش‌گران مهم‌ترين شرط رشد سرمايه دانايي و معرفت در سازمان‌هاست. هدف اصلي پژوهش طراحي الگوي از مديريت دانش در سازمان‌هاي امدادي با رويكرد مديريت سوانح طبيعي و انساني است. اين پژوهش از نظر هدف توسعه‌اي ـ كاربردي و از لحاظ ماهيت،‎ كيفي ـ كمي مي‌باشد. جامعه آماري شامل مديران و معاونان سازمان‌هاي امدادي است كه با روش نمونه‌گيري هدفمند (گلوله برفي)، با توجه به اصل كفايت داده‌ها، در مجموع با 16 نفر مصاحبه شد. روش تجزيه‌وتحليل داده‌هاي گردآوري شده، تئوري داده ‎بنياد مبتني بر رويكرد نظام‌مند است. براي تائيد مدل استخراج شده از روش دلفي و براي بررسي روابط بين آن‌ها از روش تحليل عاملي تائيدي استفاده شد. نتايج به دست آمده مؤيد اين است كه شرايط علي شامل بعد راهبردي و بعد اجرايي، پديده محوري شامل توليد دانش، مستندسازي دانش و به‌كارگيري دانش، شرايط زمينه‌اي شامل نهادهاي قانوني و نهادهاي داوطلب، شرايط مداخله‌گر شامل مديريت منابع و مديريت مشاركتي، راهبردها نيز شامل بعد مديريتي و غير مديريتي و پيامدهاي اين پژوهش بعد سازماني و فرا سازماني بوده است. نتايج برازش مدل ارائه شده با استفاده از تحليل عاملي تائيدي و نرم‌افزار SMART-PLS 2 نشان داد بارهاي عاملي بيشتر از 0.5 بوده و مقدار آماره t نيز از 1.96 بيشتر است. همچنين همه روابط در سطح خطاي 5 درصد معني‌دار بوده و ضرايب مسير آن‌ها مثبت و مستقيم است.