تبيين ظرفيت‌هاي گردشگري بومي بر توسعه معيشت در مناطق بياباني (مطالعه موردي: شهر شهداد، شهرستان كرمان، استان كرمان)

اكوسيستم‌هاي بياباني به دليل توان اكولوژيكي منحصربه‌فرد و قابليت‌ها و ارزش‌هاي اقتصادي-اجتماعي، جاذبه‌ها و قابليت‌هاي منحصربه‌فرد به يكي از كانون‌هاي گردشگري در طبيعت تبديل شده است. گردشگري پديده‌اي است كه از گذشته‌هاي دور مورد توجه جوامع انساني بوده و بر حسب نيازهاي متفاوت اجتماعي و اقتصادي به پويايي خود ادامه داده است و رشد اين صنعت در هر كشور، نيازمند راهبرد مناسب و برنامه‌ريزي مديريتي موثر است. دشت لوت واقع در استان‌هاي كرمان (شهرستان كرمان، شهر شهداد)، خراسان جنوبي و سيستان و بلوچستان، از مقاصد گردشگري بياباني محسوب مي‌شود كه از يك دهه پيش مورد توجه گردشگران و برنامه‌ريزان قرار گرفته است. مسئله اين است كه با توجه به رشد فعاليت‌هاي گردشگري، چالش‌هايي در ارتباط با بالا بردن كيفيت زندگي مردم و روند رشد آن به وسيله صنعت گردشگري در آينده اين منطقه منحصربه‌فرد مطرح شده است. با توجه به هدف پژوهش كه تبيين ظرفيت تاثيرات گردشگري بومي بر توسعه معيشت در شهر شهداد مي‌باشد، جامعه آماري مورد ارزيابي ما سرپرستان خانوار ساكن در شهر شهداد هستند؛ روش گردآوري داده‌ها در اين تحقيق شامل روش كتابخانه‌اي و روش پيمايش مقطعي است براي استخراج شاخص‌هاي مذكور از نرم‌افزار SPSS، تكنيك ويكور و مدل HOLSAT استفاده گرديده است از نتايج به‌ دست‌ آمده از جدول نهايي تكنيك ويكور مشخص شد كه مؤلفه‌هاي اقتصادي شامل فرصت‌هاي شغلي به همه طبقات جامعه با امتياز 0.820 به ‌عنوان مهم‌ترين مؤلفه تأثيرگذار در بالابردن كيفيت زندگي است و هم‌چنين نتايج حاصل از مدل HOLSAT نشان مي‌دهد جز در بخش زيست‌محيطي كه اكثريت عامل بازدارنده در بالابردن كيفيت زندگي مردم محلي مي باشد، در ديگر بخش‌ها مهم‌ترين امر براي بالابردن كيفيت زندگي ساكنين است.