ارزيابي سازگارپذيري زيستي روستاهاي ادغامي در شهر با استفاده از مدل هاي ساختاري شبكه(DEMATEL, ISM, ANP) (نمونه موردي: روستاهاي الحاقي شهر اردبيل)

شهر اردبيل در طول دو دهه اخير خود با گسترش افقي شهر شاهد ادغام روستاهاي پيراموني به بافت كالبدي شهر بوده است، خواه اين ادغام لاجرم بوده يا خواه با برنامه‌ريزي. با ادغام اين روستاها در شهر، تغييرات بنيادين اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي در فضاي سكونتگاهي اين روستاها در جهت انطباق با شهر صورت پذيرفته است، پرواضح است كه بافت ادغامي بر شهر بايد سازگاري زيستي با شهر مادر داشته باشد تا بتواند به حيات خود علي‌رغم حقظ هويت اصلي خود، تركيبي پايدار با شهر داشته باشد و اين پژوهش بدنبال ارزيابي سازگار‌پذيري روستاهاي ادغامي در شهر اردبيل است. در اين پژوهش سه روستاي اصلي ادغامي كه از لحاظ جمعيت، وسعت و تاثيرگذاري بر شهر اردبيل نقش مهمي داشته‌اند به عنوان جامعه آماري پژوهش با جمعيتي در حدود 21000 نفر بررسي شده‌اند. هدف پژوهش ارزيابي سازگارپذيري زيستي اين روستاها در شهر اردبيل است، روش پژوهش توصيفي-تحليلي و از شيوه ميداني براي جمع آوري داده‌ها استفاده شده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه ساكنين، مصاحبه‌هاي متخصصين و مشاهدات ميداني انجام شده است كه با نمونه‌گيري از جامعه آماري به روش كوكران به تعداد 263 نمونه تكميل گرديده است. بدين منظور با استفاده از مدل‌هاي ساختاري شبكه DEMATEL, ISM, ANP، نسبت به ارزيابي شاخص‌هاي سازگاري زيستي جامعه هدف اقدام نموده شد. تعداد 13 شاخص اصلي(با نماد S) مطابق با مرور ادبيات نظري و مصاحبه متخصصين امر بعنوان سنجه‌هاي پژوهش از سه ابعاد اصلي اجتماعي، اقتصادي و زيست‌محيطي اقتباس گرديد. پس از مدل‌يابي ساختاري شبكه و سطح‌بندي سنجه‌ها، نتايج نشاندهنده آن است كه: روستاي گل‌مغان با ميانگين 0.09 در رتبه اول بالاترين اهميت سازگارپذيري زيستي با شهر اردبيل، روستاي نيار با خط ميانگين تقريبي 0.07 در رتبه دوم و روستاي كلخوران با خط ميانگين تقريبي 0.06 در رتبه نهايي بيشترين درجه سازگارپذيري زيستي با شهر اردبيل را دارا هستند. در روستاي ادغامي گلمغان شاخص بهداشت با وزن 0.12، در روستاي كلخوران شاخص امكانات و خدمات زيرساختي با وزن 0.19 و در روستاي نيار شاخص مسكن با وزن 0.17 بعنوان مهمترين شاخص‌هاي سازگارپذيري ارزيابي شده اند.