مسئله شناسي راهبردي توسعه صادرات بخش كشاورزي (مطالعه موردي: استان كرمانشاه)

پژوهش پيش‌رو، در راستاي بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي منطقه‌اي، استان كرمانشاه را به عنوان يكي از مناطق مستعد توسعه‌ي صادرات محصولات كشاورزي مورد توجه قرار داده است. با توجه به اينكه به نظر مي‌رسد توسعه‌ي صادرات در بخش كشاورزي اين استان منطبق با توانايي‌ها و پتانسيل‌هاي موجود، صورت نگرفته است، پژوهش حاضر با هدف مسئله‌شناسي راهبردي توسعه صادرات بخش كشاورزي استان كرمانشاه با استفاده از روش كيفي و بهره‌گيري از مدل الماس پورتر (عوامل دروني، شرايط تقاضا، صنايع مرتبط و پشتيبان، استراتژي، ساختار و رقابت، نقش دولت و حوادث پيش‌بيني نشده)، انجام شد. جامعه‌ي مورد مطالعه اين پژوهش را 31 نفر از افراد صاحبنظر در زمينه موضوع مورد بررسي تشكيل دادند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند از نوع موارد شناخته شده (افراد متخصص و مطلعين كليدي) انتخاب شدند. گردآوري داده‌ها با مصاحبه‌هاي نيمه ساختارمند فردي تا زمان رسيدن به اشباع داده صورت گرفت. تجزيه و تحليل محتواي مصاحبه‌هاي ميداني با استفاده از روش تحليل محتوا با رويكرد قياسي و بهره‌گيري از نرم‌افزار MAXQDA، انجام شده است. بر اساس يافته‌هاي به‌دست آمده، نداشتن قيمت رقابتي، ضعف زيرساخت‌هاي مرتبط با اطلاع‌رساني، عدم آگاهي در مورد استاندارد، تغييرات مكرر قوانين و مقررات مرتبط، ضعف مديريت صادرات بخش كشاورزي، حضور كمرنگ تشكل‌هاي تخصصي، تنش‌هاي سياسي و تحريم‌ها، در عدم توسعه‌ي مطلوب صادرات بخش كشاورزي استان بيش‌ترين نقش را داشته‌اند. با اين حال با حمايت و برنامه‌ريزي صحيح جهت رفع موانع و كاستي‌هاي موجود و تدوين قوانين و ضوابط توليد، فرآوري و بازاريابي و توسعه زيرساخت‌هاي مرتبط، مي‌توان صادرات محصولات بخش كشاورزي استان كرمانشاه را استمرار بخشيد.