واكاوي الگوي يكپارچه درون زاي مردم نهاد در توسعه منطقه اي(مورد مطالعه: طرح توسعه منطقه اي سلسله(الشتر))

توسعه منطقه‌اي به عنوان يك رخداد علمي چند‌بعدي، معلول عوامل و مولفه‌هاي است كه اين رخداد به همراه علل و عوامل آن، پيامدهاي مطلوبي را در ابعاد مختلف قلمرويي، بخشي و سازماني به همراه داشته است. با توجه به توسعه‌اي كاربردي بودن اهداف نوشتار حاضر، واكاوي الگوي يكپارچه درون‌زاي مردم نهاد توسعه منطقه‌اي از يك سو و از ديگر سو، كاوش عوامل (موجبات علي)، راهبردها و پيامدهاي بكارگيري الگوي كاوش شده، مورد نظر اين پژوهش است. افزون بر اين، با توجه به روش‌شناسي بكار گرفته شده مبتني بر رويكرد استقرايي و تحليل كيفي برخاسته از داده‌ها (برپايه) از ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل مشاهده و مصاحبه بهره‌گيري شده است. متناسب با روش شناسي پژوهش، با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، تعداد ده نفر ازخبرگان و پانزده نفر از مطلعين محلي به عنوان نمونه انتخاب شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه پديده اصلي الگوي توسعه منطقه اي واكاوي شده طرح سلسله، شامل الگوسازي توسعه يكپارچه و محلي كردن آن (توسعه درون زاي مردم نهاد) است كه اين پديده، تجلي عيني و فضايي عزم ملي و منطقه اي در راستاي فضايي نمودن توسعه منطقه اي مي باشند كه با بستر سازي محيطي و اتحاد راهبرد و مداخله در توانمندسازي فضايي نيروهاي محلي به عنوان كارگزاران و عاملان طرح منجر به تغييرات فضايي دگرگون ساز منطقه اي در ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و اكولوژيكي و نهادي به عنوان پيامد به كارگيري چنين الگوي از توسعه و توازن منطقه اي در محدوده طرح شده است افزون بر اين، واكاوي و تطابق محتوايي و رويه ايي اجزاء و نتايج معماري الگو يكپارچه درون زاي توسعه منطقه اي مبتني بر مباني انديشه اي و تحليل ميداني استادي نشان مي دهد كه شرايط علي، پديده، راهبردها و پيامدهاي الگوي يكپارچه درون زاي توسعه منطقه اي داراي همسويي و همخواني مي باشند.