ارزيابي نقش كشاورزي روستايي در تحقق پذيري توسعه شهري؛ مورد پژوهي: شهر رودبار جنوب

بسياري از شهرهاي روستا پايه ي جهان با محوريت كشاورزي پايدار مانده اند. در اين پژوهش با بررسي نقش كشاورزي روستايي در ارتقا شاخص هاي توسعه شهري منطقه اي قصد تبيين اين موضوع را داريم؛ به همين منظور شهر رودبار جنوب در استان كرمان انتخاب شده است. پژوهش حاضر بر اساس هدف توسعه‌اي است.اين پژوهش در سه بخش با گردآوري اطلاعات پرداخته است؛ در اين ميان با 110 پرسشنامه‌ كامل براي افراد شهرنشين، 300 پرسشنامه براي افراد روستانشين و 36 پرسشنامه توسط متخصصين به مرحله‌ استخراج داده رسيده است.تحليل‌هاي آماري پژوهش با استفاده از نرم‌افزارSPSS20، اجراي مدل وپاسخ به فرضيات بانرم‌افزارSmart -PLS2انجام شده است. طي آزمون فرضيه اول اثر اقتصاد كشاورزي بر توسعه شهري در مدل اول؛ داراي ضريب مسير 0.569 بوده و با توجه به آماره t 17.652 در سطح 99 درصد اين اثر مثبت و معنادار بوده است. در اين آزمون اثر اقتصاد كشاورزي بر توسعه شهري در مدل دوم؛ ضريب مسير 0.390 بوده ، با توجه به آماره t6.653 در سطح 99 درصد اين اثر مثبت و معنادار بوده و اين فرضيه مورد پذيرش قرار گرفت.در فرضيه دوم اثر عوامل كشاورزي بر توسعه شهري در مدل دوم؛ ضريب مسير 0.131 بوده و با توجه به آماره t2.499 در سطح 95 درصد اين اثر منفي و معنادار بوده است. در فرضيه سوم اثر اقتصاد كشاورزي بر توسعه شهري با تعديلگري عوامل كشاورزي در مدل دوم؛ ضريب مسير 0.217 بوده است. با توجه به آماره t 3.894 در سطح 99 درصد اين اثر منفي و معنادار بوده است.در فرضيه اول اثر اقتصاد كشاورزي بر توسعه شهري در مدل سوم؛ ضريب مسير 0.486 بوده است. همچنين با توجه به آماره t9.482 در سطح 99 درصد اين اثر مثبت و معنادار بوده است. در بررسي فرضيه دوم اثر عوامل كشاورزي بر توسعه شهري در مدل سوم؛ ضريب مسير 0.149 بوده است. با توجه به آماره t 2.889 در سطح 99 درصد اين اثر منفي و معنادار بوده است.