تاثير سولفات پتاسيم بر عملكرد، اجزاي عملكرد و برخي خصوصيات بيوشيميايي گياه مرزه (Satureja hortensis L.) تحت تنش خشكي

تنش خشكي از مهمترين تنش هاي محيط است كه به طور قابل توجهي روي گياهان تاثيرگذار است. به همين منظور ‌پژوهشي به‌صورت اسپيلت فاكتوريل در زمان در قالب طرح بلوك‌هاي كاملا تصادفي در سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه فردوسي در سال زراعي 1395-1394 انجام شد. فاكتورهاي اصلي شامل تنش خشكي در سه سطح (50، 70 و 100 درصد ظرفيت زراعي) و كود سولفات پتاسيم در چهار سطح (0، 100، 200 و 300 كيلوگرم در هكتار) و فاكتور فرعي دو چين برداشت بود. صفات مورد ارزيابي شامل خصوصيات رشدي، ميزان كلروفيل a ،b ، كلروفيل كل، فعاليت آنتي‌اكسيداني، فنل كل و كربوهيدرات محلول بود. نتايج نشان داد كه كمترين خصوصيات رشدي در تيمار50 درصد ظرفيت زراعي و عدم كاربرد كود سولفات پتاسيم مشاهده شد. استفاده از كود پتاسيم باعث بهبود خصوصيات رشدي، ميزان كربوهيدرات محلول، كلروفيلa ،b و كلروفيل كل در تمامي سطوح تنش خشكي در گياه شد. به‌طوريكه در چين اول برداشت در بالاترين سطح تنش و كاربرد 300 كيلوگرم در هكتار كود سولفات پتاسيم افزايش 62.14، 82.36، 93.09 و 87.35 درصدي به‌ترتيب در ارتفاع بوته، كلروفيل a، b و كل مشاهده شد؛ ولي موجب كاهش فعاليت آنتي‌اكسيداني (13.86 درصد) و فنل كل (34.38 درصد) در گياه شد. نتايج حاكي از آن بود كه مقدار خصوصيات رشدي و بيوشيميايي در چين دوم برداشت در مقايسه چين اول برداشت به‌طور قابل توجهي كاهش پيدا كرد، به‌طوريكه كمترين مقدار خصوصيات رشدي و بيوشيميايي در چين دوم برداشت مشاهده شد. به‌طور كلي نتايج اين پژوهش نشان داد كه كاربرد سولفات پتاسيم به‌ويژه كاربرد 300 كيلوگرم در هكتار موجب بهبود خصوصيات رشدي و بيوشيميايي مرزه تحت تنش خشكي شد.