مدل‌سازي توسعه سيستم اتوبوس تندرو در معابر شهري

زمينه و هدف: پيشرفت فناوري و دانش حمل‌و‌نقل در ساليان اخير، راه‌حل‌هاي متفاوتي را براي بهبود وضعيت حمل‌و‌نقل ارائه كرده است. يكي از بهترين راه‌حل‌ها براي رفع مشكلات ترافيكي در شهرهاي بزرگ توسعه سيستم اتوبوس تندرو با ظرفيت بالا است. هدف از تدوين مقاله جاري، بررسي آثار استفاده از اتوبوس تندرو، امكان‌سنجي به‌كارگيري و بررسي ظرفيت آن در معابر شهري است.روش: روش تحقيق اين مطالعه از نوع كاربردي و از نظر اجرا به‌روش مبتني بر شبيه‌سازي انجام شده است. براي گردآوري داده‌هاي مورد نياز از برداشت ميداني استفاده شده است. براي تحليل ظرفيت از روابط دست‌نامه ظرفيت راه‌ها و شبيه‌سازي در دو حالت استفاده شده است: قبل از به‌كارگيري و بعد از به‌كارگيري اتوبوس تندرو. محدوده مطالعاتي اين مقاله معبر ولنجك در منطقه يك شهرداري تهران است.يافته‌ها: يافته‌هاي شبيه‌سازي نشان داد كه با اجراي مسير اتوبوس تندرو وضعيت ترافيك براي خودروهاي سواري شخصي در اوج صبح و عصر اندكي افت مي‌كند. اما با در نظر گرفتن جذب 10 درصد از ترافيك به مسير اتوبوس تندرو نه‌تنها تأخير زماني، بلكه تمامي پارامترها شرايط پايدارتري پيدا مي‌كنند. با در نظر گرفتن جذب 20درصد از ترافيك خودروهاي شخصي به اتوبوس تندرو وضعيت همه پارامترها مطلوب مي‌شود و ظرفيت عبور خيابان هم افزايش قابل توجهي خواهد داشت. اين افزايش در حدود 30درصد تخمين زده مي‌شود.نتيجه‌گيري: براساس نتايج مطالعه انجام‌شده اجراي مسير اتوبوس تندرو موجب كاهش ظرفيت معبر در اختيار خودروي شخصي مي‌شود اما ظرفيت كلي خيابان شامل تعداد افراد جابه‌جاشده افزايش خواهد يافت. با در نظرگرفتن جذب ترافيك انجام‌شده از خودروهاي شخصي به حمل‌ونقل همگاني اين وضعيت بهبود بيشتري خواهد يافت.