تحليل فضايي تصادفات معابر درون شهري

زمينه و هدف: اگرچه آمار سوانح جاده‌اي سال‌هاي اخير سير نزولي محسوسي در ميزان مرگ‌ومير ناشي از تصادفات در ايران را نشان مي‌دهد؛ اما ايران هنوز جزو كشورهايي است كه بالاترين درصد سوانح منجر به مرگ‌ومير را در جهان به‌خود اختصاص داده است. مطالعه حاضر با هدف شناسايي نقاط حادثه‌خيز تصادفات در منطقه 5 تهران با استفاده از تكنيك‌هاي تحليلي آماري مبتني بر GIS در طي سال‌هاي 1397 تا 1400 انجام شده است.روش: در اين پژوهش از روش تخمين چگالي هسته براي تحليل نقاط حادثه‌خيز استفاده مي‌شود. جامعه آماري شامل كليه معابر منطقه 5 تهران است. لذا هيچ نوع نمونه‌گيري بر روي جامعه انجام نشده و كل جامعه مورد بررسي قرار مي‌گيرد. گردآوري داده‌ها با روش ميداني صورت پذيرفته و ابزار مطالعه شامل دو مجموعه داده بدين شرح است: يك نقشه ديجيتال شبكه معابر شهري و يك مجموعه داده مربوط به تصادفات ترافيكي. هم‌چنين، روش كومپ براي تجزيه و تحليل الگوهاي مكاني- زماني نقاط حادثه‌خيز به‌كار گرفته شده است.يافته‌ها: هر دو تحليل به‌كاررفته در پژوهش، نقاط حادثه‌خيز نسبتاً مشابهي را شناسايي مي‌كنند، اما رتبه برخي از نقاط حادثه‌خيز به‌دليل تركيب شاخص شدت كاملاً متفاوت است.نتايج: نتايج نشان مي‌دهد كه تصادفات رانندگي اغلب در زمستان و تابستان رخ مي‌دهد. علاوه بر اين، تصادفات عمدتاً در دو بازه زماني، 14:00 تا 15:00 و 19:00 تا 23:00 رخ مي‌دهد. نقاط حادثه‌خيز اغلب در تقاطع‌هاي بخش‌هاي شمالي و غربي منطقه 5 تهران بزرگ و بخش‌هاي مركزي، نزديك چهارراه‌ها و گذرگاه‌هاي غيرمجاز متمركز هستند.