تبارشناسي استيلاي حكومت امويان بر هويت ايرانيان: تحليل سامانه عربي-اسلامي

اعراب با نيرويِ معنوي جديد اسلام، علي‌رغم ادعاي هويت و دين جهاني و فارغ از قوم و قبيله و نژاد، پس از تصرفات فراوان، مدعي هويت و قوم و نژاد ويژه براي خود شدند و حتي براي تحقق اين امر مدعي رسالت الهي شدند. امويان بعد از خلفاي راشدين در سرزمين‌هاي تحت خلافت (ازجمله ايران)، براي تحقق اين امر در حوزه هويت از استراتژي‌هاي مختلفي استفاده كردند. بر اين بنياد، سؤالي كه اين تحقيق مي‌خواهد پاسخ دهند اين است كه نوع سامانه استيلاي امويان بر هويت ايرانيان چه بوده است و براي اين استيلا از چه ابزارهاي و استراتژي‌هاي استفاده كردند؟ براي پاسخ به اين سؤال از روش تبارشناسي تاريخي و مفهوم روشي «سامانه» ميشل فوكو استفاده كرده‌ايم و با توضيح سازوكارهاي عناصر ناهماهنگي مانند گفتمان‌ها، نهادها، تصميمات نظارتي، قوانين و اقدامات اداري، به اين نتيجه رسيدم كه امويان با سامانه «عربي - اسلامي» كه شامل استراتژي‌ها و تاكتيك‌هاي تهديد كاربرد وسايل قهريه، اثرات ترغيبي كلامي، نابرابري‌هاي اقتصادي و كاربرد وسايل كم‌وبيش پيچيده كنترل موجب تقويت و حفظ اعمال سامانه عربي - اسلامي بر جامعه و هويت ايرانيان شدند.