تاثير ميكوريزا و نانواكسيد آهن و روي بر گره‌زايي و عملكرد كمي و كيفي عدس (Lens culinaris Medik) ديم

به منظور بررسي تاثير قارچ ميكوريزا و محلول پاشي نانواكسيد آهن و روي بر گره زايي و برخي صفات كمي و كيفي عدس تحت شرايط ديم، آزمايشي در سال 97-1396 به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه اي در روستاي زردالو اردبيل اجرا شد. تيمارها شامل محلول پاشي با نانواكسيد آهن و روي در چهار سطح (محلول پاشي با آب به‌عنوان شاهد، محلول پاشي 0.6 گرم در ليتر با نانواكسيد آهن، 0.6 گرم در ليتر نانواكسيد روي، محلول پاشي توام نانواكسيد آهن و روي هر كدام 0.3 گرم در ليتر) و كاربرد ميكوريزا در چهار سطح (عدم كاربرد ميكوريزا به عنوان شاهد، كاربرد ميكوريزا موسه آ، ميكوريزا اينترا و كاربرد توام ميكوريزا موسه آ و اينترا) بودند. مقايسه ميانگين ها نشان داد كه محلول پاشي نانواكسيد آهن و روي و كاربرد توام قارچ ميكوريزا موسه آ با اينترا، تعداد گره هاي فعال در بوته، درصد گره هاي فعال در بوته، وزن صد دانه و عملكرد دانه را (به ترتيب 173.2، 93.08، 36.58 و 58.34 درصد) نسبت به شرايط عدم محلول پاشي و عدم كاربرد ميكوريزا افزايش داد. همچنين، محلول پاشي توام نانواكسيد آهن و روي و كاربرد ميكوريزا موسه آ با اينترا به ترتيب 42.14، 95.17، 120، 58.2 و 47.55 درصد تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته، وزن خشك ريشه، محتواي روي دانه و ميزان پروتئين دانه نسبت به شرايط عدم محلول پاشي و عدم كاربرد ميكوريزا افزايش داد. به نظر مي رسد محلول پاشي نانواكسيد آهن و روي و كاربرد ميكوريزا به واسطه بهبود برخي صفات مورفوفيزيولوژيك، مي تواند به عنوان يك روش مناسب براي افزايش عملكرد كمي و كيفي و كاهش اثرات محدوديت آبي تحت شرايط ديم باشد.