بررسي شاخص ‏هاي التهابي هماتولوژيك در زنان مبتلا به ديابت بارداري

مقدمه: با توجه به نقش التهاب مزمن در پيشرفت ديابت بارداري (GDM)، بررسي شاخص‏ هاي التهابي هماتولوژيك نظير نسبت پلاكت به لنفوسيت (PLR)، نسبت هموگلوبين به پلاكت (HPR) و ساير بيوماركرهاي خوني مي‏ تواند در ارزيابي بيماران GDM كمك‏ كننده باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي شاخص‏ هاي التهابي هماتولوژيك زنان مبتلا به GDM در مقايسه با گروه كنترل انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه گذشته‏ نگر، پرونده 300 زن باردار با تشخيص قطعي GDM بستري در بيمارستان محب ياس تهران، بين سال ‏هاي 1400 - 1398 مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه، تعداد مطلق سلول‌هاي خوني و ساير پارامترهاي هماتولوژيك در دو گروه مادران باردار ديابتي و نرمال ارزيابي و حساسيت و ويژگي هر يك از متغيرهاي آماري معني‌دار به‌وسيله آناليز منحني ROC تعيين شد. تجزيه و تحليل‏ داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‏ هاي من ويتني يو، تي تست مستقل، ويلكاكسون و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: در ارتباط با شمارش مطلق لنفوسيت (ALC)، در مقايسه دو گروه GDM و نرمال، اين شاخص در تشخيص بيماران GDM داراي حساسيت 84.07% و اختصاصيت 37.98% بود كه از نظر آماري معنادار بود (0.022=p). شاخص شمارش مطلق نوتروفيل (ANC) داراي حساسيت 66.78% و اختصاصيت 53.49% بود كه از نظر آماري معنادار بود (0.012=p). شاخص PLR داراي حساسيت 54.08% و اختصاصيت 66.67% بود (p 0.001). با اين وجود شاخص ‏هاي HPR و NLR از نظر آماري معنادار نبودند (p 0.05). نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه در بيماران GDM، شاخص‌هاي ALC و ANC كاهش و PLR افزايش مي‏ يابد. بر اين اساس، در مطالعات بعدي مي‏توان، در جهت بهبود فرآيند غربالگري زنان باردار پرخطر از نظر GDM، ارزش پيشگويانه هر يك از اين اندكس ‏ها در بروز GDM را مورد بررسي قرار داد.