بررسي بيان ايمونوهيستوشيمي ماركر NQO1 در ضايعات پيش بدخيم و كارسينوم سلول سنگ‌فرشي دهانه رحم و ارتباط آن با فاكتورهاي كلينيكوپاتولوژيك

مقدمه: بدخيمي دهانه رحم، جزء مهم‌ترين سرطان‌هاي زنان مي‌باشد كه سير ابتلاء به آن با توجه به وجود ضايعات پيش بدخيم، منحصر به‌فرد مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان بيان پروتئين NQO1 در بيماران مبتلا به ضايعات پيش بدخيم و كارسينوم سلول اسكوآموس دهانه رحم و مقايسه آن با ضايعات بدون ديسپلازي انجام شد.روش‌كار: در اين مطالعه مقطعي، بلوك‌هاي پارافيني بيماران مبتلا به SCC دهانه رحم و درجات مختلف ديسپلازي و افراد با لايه پوششي فاقد ضايعه ديسپلاستيك در دوره زماني سال 99-1397 به‌عنوان گروه كنترل از آرشيو بخش پاتولوژي بيمارستان قائم مشهد از نظر ميزان بيان پروتئين NQO1 به‌روش ايمونوهيستوشيمي توسط آنتي‌بادي مونوكلونال موشي عليه NQO1 انساني بررسي و ارتباط آن ها با اطلاعات دموگرافيك بيماران، ويژگي‌هاي كلينيكوپاتولوژيك بيماري و داده‌هاي بقاء بيماران بررسي شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي كاي دو، دقيق فيشر، آناليز واريانس، آزمون هاي تعقيبي توكي و آزمون لاگ رنك انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: در اين مطالعه 152 فرد شامل 31 بيمار مبتلا به SCC دهانه رحم، 91 بيمار با درجات مختلف ديسپلازي و نيز 30 فرد با لايه پوششي فاقد ضايعه ديسپلاستيك بررسي شدند. فراواني بيان افزايش يافته پروتئين NQO1 در بيماران SCC، CIN3، CIN2 و CIN1 و افراد با لايه پوششي فاقد ضايعه ديسپلاستيك به‌ترتيب 96.8%، 96.7%، 73.3%، 6.5% و 3.3% بود (0.0001 p). بين ميزان بيان پروتئين NQO1 با نوع تومور (0.99=p)، درگيري گره لنفاوي (0.33=p) و ميزان تمايز (0.40=p) ارتباط معناداري مشاهده نشد.نتيجه گيري: بيان پروتئين NQO1 در ضايعات با ديسپلازي شديد بيشتر از ديسپلازي متوسط و در ضايعات با ديسپلازي متوسط بيشتر از ضايعات ديسپلاستيك خفيف مي باشد كه اين موضوع نشان‌دهنده نقش احتمالي تغييرات بيان پروتئين NQO1 در پيشرفت و افزايش شدت ديسپلازي اين ضايعات مي باشد.