ارزيابي و مقايسه PFS-OS بين دو روش درماني (جراحي و سپس شيمي‌درماني در مقايسه با نئوادجوانت‌تراپي و سپس جراحي) در بيماران مبتلا به سرطان آندومتر: يك مطالعه گذشته‌نگر

مقدمه: سرطان آندومتر، يكي از بيماري هاي رايج در بين زنان مي باشد كه هر ساله باعث مرگ‌و‌مير بسياري از زنان در جهان مي گردد. بقاء بيماران و پاسخ به درمان آن ها بر اساس شرايط باليني و همچنين مرحله بيماري مشخص مي گردد. مشخص شده بيماراني كه در مرحله پيشرفته (مرحله III و IV) هستند، داراي بقاء كم‌تري هستند. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي بقاء بيماران بر اساس OS و PFS (بقا كلي و بقاي بدون پيشرفت) انجام شد.روش‌كار: در اين مطالعه كوهورت گذشته‌نگر، تمام بيماران مبتلا به سرطان آندومتر پيشرفته كه از سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۸ در بيمارستان‌هاي فيروزگر و رسول اكرم تحت درمان قرار گرفته بودند، در دو گروه با روش‌هاي درماني متفاوت (اول نئوادجوانت‌تراپي و سپس جراحي در مقايسه با اول جراحي و سپس ادجوانت‌تراپي)؛ مورد مقايسه قرار گرفتند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Stata (نسخه 14.1) انجام شد. جهت بررسي ميزان بقاي بيماران از رويكرد كاپلان مير، جهت بررسي عوامل مؤثر بر ميزان بقاء از يك مدل رگرسيون كاكس و جهت بررسي عوامل مؤثر بر ميزان پاسخ به درمان از مدل رگرسيون لجستيك چندگانه استفاده شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.  يافته ها: هيچ‌گونه تفاوت معناداري از نظر ميانگين بقاء در بيماراني كه تحت درمان با جراحي كموتراپي و كموتراپي جراحي بودند، وجود نداشت (0.05 p). بقاء كلي بيماران درمان شده به روش استاندارد در مقايسه با بيماراني كه ابتدا شيمي‌درماني و سپس جراحي شدند، بيشتر بود.نتيجه گيري: هيچ‌گونه تفاوت معناداري در بقاء بيماران از نظر درمان با جراحي كموتراپي و كموتراپي جراحي وجود نداشت. جراحي، بيشترين ارتباط را در بروز عود بيماري و همچنين زنده ماندن بيماران داشت.