طراحي مدل توسعه مزيت رقابتي در صنعت گردشگري ورزشي شمال كشور

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﻣﺰﯾﺖ رﻗﺎﺑﺘﯽ در ﮔﺮدﺷﮕﺮي ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺼﺪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺧﻮد ﺟﺬابﺗﺮ از رﻗﺒﺎ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺰﯾﺖﻫﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺟﺰو اﻟﺰاﻣﺎت اﺻﻠﯽ ﮐﺴﺐوﮐﺎرﻫﺎي ﺣﻮزه ﺻﻨﻌﺖ ﮔﺮدﺷﮕﺮي ورزﺷﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﭼﺎرﭼﻮب ﺑﻮﻣﯽ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ آن اراﺋﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. از اﯾﻦ رو ﻫﺪف از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺪل ﻣﺰﯾﺖ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮردي در ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻮرﯾﺴﻢ ورزﺷﯽ ﺷﻤﺎل ﮐﺸﻮراﺳﺖ. روش ﺷﻨﺎﺳﯽ: روش ﺗﺤﻘﯿﻖ از ﻧﻮع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ - ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷﺎﻣﻞ ﺻﺎﺣﺐﻧﻈﺮان و ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﮔﺮدﺷﮕﺮي ورزﺷﯽ در ﺷﻤﺎل ﮐﺸﻮر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎري ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻔﺎﯾﺖ ﺟﻬﺖ آزﻣﻮن ﻣﺪل ﺑﻪ روش ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ و در دﺳﺘﺮس (ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﻗﻀﺎوﺗﯽ از ﻣﺪﯾﺮان، اﺳﺎﺗﯿﺪ، ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﺎن و ...) اﻧﺘﺨﺎب و ﻧﻈﺮﺧﻮاﻫﯽ ﮔﺮدﯾﺪ (246 ﻧﻔﺮ). اﺑﺰار ﭘﮋوﻫﺶ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي و ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎي ﻧﯿﻤﻪ اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ ﻫﺪاﯾﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ. رواﯾﯽ ﻣﺤﺘﻮاﯾﯽ اﺑﺰار ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻈﺮ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن (11 ﻧﻔﺮ)، ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ آن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ (0/92) و رواﯾﯽ ﺳﺎزه آن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺑﺮازش ﻣﺪل ارزﯾﺎﺑﯽ و ﺗﺎﺋﯿﺪ ﮔﺮدﯾﺪ و از ﻧﺮماﻓﺰار Smart pls ﺑﺮاي ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ: ﻋﻮاﻣﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و در ﭼﻬﺎر ﻣﻨﻈﺮ اﺻﻠﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻨﺎﺑﻊ، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎ، اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎ و ﻣﺰﯾﺖﻫﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ ﭼﺎرﭼﻮبﺑﻨﺪي ﺷﺪهاﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﺴﯿﺮ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﺿﺮاﯾﺐ(β) 0/78 ،0/40 و 0/21 ﺑﺮ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ اﺛﺮ ﻣﺜﺒﺖ، ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻣﻌﻨﯽدار دارد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺑﺎ ﺿﺮاﯾﺐ 0/582 و 0/348 ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ و ﻣﺰﯾﺖ رﻗﺎﺑﺘﯽ داراي اﺛﺮ ﻣﺜﺒﺖ، ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻣﻌﻨﯽدار دارﻧﺪ. ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎي رﻗﺎﺑﺘﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ 0/454 ﺑﺮ ﻣﺰﯾﺖ رﻗﺎﺑﺘﯽ اﺛﺮ ﻣﻌﻨﯽداري دارﻧﺪ. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﺑﺮ اﺳﺎس ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ، ﻣﻨﺎﺑﻊ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد ﻣﺰﯾﺖ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﻣﺆﺛﺮي ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ و از ﻃﺮﯾﻖ اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ و ارﺗﻘﺎي ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎي آن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺰﯾﺖ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. از اﯾﻦ رو ﻓﻌﺎﻻن ﺑﺎزار ﮔﺮدﺷﮕﺮي ورزﺷﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ رﻗﺎﺑﺘﯽ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﺗﺨﺎذ راﻫﺒﺮدﻫﺎ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎي ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺑﺎزار ﻫﺪف اﻗﺪام ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.