تاثير يك دوره تمرينات پرتابي بر عملكرد عضلاني افراد مبتلا به سندروم داون:يك رويكرد كينتيكي و الكتروميوگرافي

مقدمه: علت بهره‌گيري افراد مبتلا به سندرم داون از الگوهاي عضلاني غيرطبيعي و تأثير تمرين بر اين الگوها نامشخص است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسي عملكردهاي عضلاني افراد مبتلا به سندروم داون و تأثير نه جلسه تمرين مهارت‌هاي پرتابي بر اين الگوها بود. روش‌شناسي: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي و به روش پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري بود. دراين‌راستا افراد مبتلا به سندروم داون به طور تصادفي در دو گروه تمرين (17 نفر) و كنترل (10 نفر) قرار گرفته و در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري، پرتاب از بالاي شانه به هدف را اجرا كردند. تعداد جلسات تمرين پرتاب از بالاي شانه براي گروه تمريني شامل نه جلسه بود. در هر سه مرحله، اطلاعات مربوط به زنجيره كينتيكي و اطلاعات الكتروميوگرافي مربوط به شاخص هم انقباضي بين جفت عضلات دوسر و سه سر بازو ثبت شدند.يافته‌ها: نتايج آزمون تحليل واريانس يكراهه اختلافي بين دوگروه در ميزان استفاده از زنجيره كينتيكي در هيچ‌يك از مراحل آزمون نشان نداد اما نتايج مقايسه‌هاي درون‌گروهي نشان داد كه در گروه تمرين كرده كارآمدي استفاده از زنجيره كينتيكي در پس‌آزمون و پيگيري در مقايسه با پيش‌آزمون بهبود يافت. همچنين شاخص هم انقباضي گروه تجربي در مقايسه با گروه كنترل و در پس‌آزمون به‌طور معني‌داري كاهش يافت (F=4.652, p=0.035) ولي در پيگيري مجدداً به سطح پيش‌آزمون بازگشت (P 0.05).نتيجه‌‌گيري:با وجود تاثيرات تمرين بر عملكرد عضلاني افراد مبتلا به سندروم داون به نظر مي‌رسد برخي از اين تأثيرات، ناشي از سازگاري‌هاي عصبي عضلاني موقتي باشد.