بازسازي محيط ديرينه، دياژنز و ژئوشيمي توالي سازند سروك در فروافتادگي دزفول شمالي، جنوب غرب ايران

در توالي سازند سروك در دو ميدان اهواز و منصوري 12 ريزرخساره كربناته شناسايي گرديد كه در زيرمحيط هاي يك رمپ هموكلينال نهشته شده اند. بررسي هاي ژئوشيميايي شامل ايزوتوپ هاي پايدار O و C و عناصر Ca، Mg، Fe، Mn و Sr نشان مي دهد كه تركيب كاني شناسي اوليه اين سازند آراگونيتي بوده است. در سروك پاييني شاهد غلبه نمونه هاي درياي باز و در سروك بالايي شاهد غلبه محيط كم عمق و شواهد دياژنز متئوريكي به دليل برونزد پلاتفرم در طي نهشت هستيم كه منجر به غني شدگي بيشتر Fe و Mn و تخليه بيشتر Sr، δ18O و δ13C در رخساره هاي رمپ داخلي و در زمان پسروي آب دريا شده است. ترسيم مقادير Fe در مقابل Mn با شيب مثبت دال بر تاثير دياژنز متئوريكي است كه منجر به افزايش مقادير عناصر فرعي شده است. مقادير مولار Sr/Ca در نمونه ها داراي بيشترين تشابه با آراگونيت هاي تروپيكال عهد حاضر است كه مينرالوژي اوليه آراگونيتي در سازند سروك را تاييد مي كند. مقادير كمتر Sr در نمونه ها نسبت به نمونه هاي عهد حاضر به دليل تاثير عمده دياژنز متئوريكي بر روي اين نمونه ها است. اين تفسير توسط مطالعات پتروگرافي نظير غلبه گل كربناته در رخساره ها، كه تاييدي بر تروپيكال و كم عمق بودن نهشته هاست، وجود سيمان دريايي و شواهد گسترده انحلال ناشي از تاثير آب هاي متئوريكي، و وجود روديست هاي كلسيتي در نمونه ها كه منجر به غلظت كمتر Sr در تركيب نهايي شده، قابل تاييد است. تغييرات محتواي Fe در برابر Sr و نسبت Sr/Mn در برابر Mn  بيانگر تثبيت و نهشت اين كربنات ها عمدتا در شرايط محيط دريايي اكسيدان و پس از نهشت تبادل آب به سنگ پايين تا متوسط و بالا در يك سيستم دياژنتيكي بسته تا باز مي باشند. دامنه تغييرات δ18O و δ13C  و مقايسه آن با محدوده ساير محققين مويد نهشت سنگ آهك هاي سازند سروك در حالت تعادل ايزتوپي با آب درياي كرتاسه مي باشد. اگرچه اين نمونه ها در مراحل بعدي توسط دگرساني ناشي از فرآيندهاي دياژنتيكي در محيط هاي مختلف دياژنتيكي تحت تاثير قرار گرفته اند. تغييرات ايزوتوپي مويد رخداد سه فاز دياژنتيكي فرآتيك دريايي، متئوريكي (به صورت غالب) و به صورت جزئي تدفيني براي سنگ آهك هاي سازند سروك است.