پيش‌بيني تغييرات عوامل محيطي اقليمي منطقه‌ زاگرس براي دوره‌هاي آتي

انتشار غير قابل كنترل گازهاي گلخانه‌اي دراتمسفر به‌عنوان عامل اصلي و تهديد براي تغيير اقليم مطرح شده است. اين امر موجب كاهش بـارش‌هـا، افـزايش درجه حرارت و وقوع پيامدهاي حدي اقليمي در آينده است. با توجه به ويژگي‌هاي جوامع و محـدوديت‌هـا مـي‌توانـد پيامدهاي زيا‌نباري به‌همراه داشته باشد. درك روند اين تغييرات در انجام پروژه‌هاي تغيير اقليمي در مقياس جهاني براي فهم تغييرات اقليمي آينده بسيار مهم است. در اين پژوهش، از مدل اقليمي ريزمقياس نمايي آماري جهت ريز مقياس‌سازي در مقياس منطقه‌اي برگرفته از مدل‌هاي گردش جهاني جو استفاده شده است. اين پژوهش در حوزه‌ آبخيز كارون شمالي به بررسي روند مؤلفه‌هاي بارش و درجه حرارت ميانگين، جهت آشكارسازي تأثير تغييرات بر اقليم منطقه، انجام شده است كه نتايج در پيش‌بيني‌هاي انجام‌شده نشان مي‌دهد، در بازه‌ پيش‌بيني شده (2100-2020) با استفاده از دو سناريوي خوشبينانه و بدبينانه (RCP2.6 و RCP8.5) عملكـرد ارزيابي مـدل براي متغيير بارش (R=0/85, MAD= 0/58, MSE=0/73, RMSE=0/84) و براي متغيير درجه حرارت (R=0/93, MAD= 2/2, MSE=1/5, RMSE=1/3) مي‌باشد. بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، متوسط بارش نسـبت بـه دوره‌ مشـاهداتي تحت سناريو RCP2.6  به‌ميزان 35/97 ميلي‌متر افزايش و تحت سناريوي.RCP8.5 به مقدار 73/57 ميلي‌متر افزايش خواهد داشت. همچنين درجه حرارت در هر دو سناريو RCP2.6 و  RCP8.5به‌ترتيب 3/01 و 4/79 درجه سانتي‌گراد افزايش خواهد داشت.